> Oczywiście że siła rozwijana przy różnych
> kinetycznych i statycznych sytuacjach jest
> różna: dlatego definiujesz ją dla danego
> układu: siła dla zwisu, siła dla podchwytu,
> siła dla palce w dziurce. Jaki ma sens siła dla
> sportowca w oderwaniu od realiów?
Dokładnie dlatego przepraszam za moją nieprecyzję. Pisząc o 100% maxa chodziło mi o maksymalną siłę jaką mięsień może wytworzyć, gdy startuje z pozycji spoczynkowej (w przypadku bicepsa proste ramiona, w przypadku łydek pozycja pionowa wyprostowana).
Właśnie tu popełniasz największy
> błąd: fizjologia sportu to nie patologia. Chcesz
> się dowiedzieć jak działa rozciąganie:
> sprawdź na początek dla jednej sytuacji: dla
> zwisu na klawiaturze. Wnioski będzie można
> uogólniać...
No właśnie chodzi o to, że nie będzie ich można uogólnić, aby to uogólnienie było realne konieczna jest wystarczająco duża próba osób.
W tym jest cały myk, że wszyscy autorzy uogólniają swoje wnioski popierając je badaniami na bardzo małej próbie osób, na bardzo specyficznej próbie treningowej. Człowiek i jego fizjologia to nie wypiekanie bułek. Najlepiej to widać na próbach klinicznych metod leczenia np zawału. W organiźmie wszystko ma wpływ na formę. Jedynym możliwym zabiegiem którym możemy zmniejszyć wpływ cech które nie badamy jest zwiększenie ilości osób badanych i wydłużenie czasu obserwacji.
>
> To dosyć oczywiste że musisz mieć mięśnie
> żeby się ruszać. Popatrz kto jest obecnie
> najlepszy: Ondra - gość co ich na dobrą sprawę
> nie ma tylko je dopiero zdobywa...w końcu to
> fizjologicznie chyba dziecko ciągle.
Ale jakbyś sprawdził jaką on ma zawartość tłuszczu w organiźmie to pewnie wyszłoby poniżej 12%, tak samo jest z masą kostną. Jeśli byś go podliczył to wyszłoby, że 70% jego masy stanowią mięśnie (proszę w tym miejscu nie łapać mie za cyfry to tylko mój pogląd). Dalej patrząc ma pewnie wyrobione tylko te mięśnie które są mu potrzebne do wspinania.
> No i znowu przykład z patologii. Ideałem byłby
> taki dystrofik, bo asekurowałby się z zapałek
> powtykanych w mikrorzeźbę;-) niestety trzeba
> mieć trochę mięśni: dlatego głownie chodzi o
> to, żeby te co je masz były bardzo sprawne ( i
> rozciągnięte).
No właśnie cały czas mi o to chodzi, przecież nie piszę, że żeby zostać dobrym wspinaczem trzeba pakować na siłowni nie wiem ile, ale pewna, nawed dosyć spora dawka treningu siłowego (który zawsze zwiększa masę mięśniową) jest niezbędna. I to jest tyle co mam do powiedzenia w tym temacie.
> > To mam takie proste pytanie. Skoro wiemy jakie
> > czynniki są ważne to dlaczego skoro ten
> Małysz
> > jest tak dokładnie przebadany i opracowany
> > dawniej wygrywał puchary świata, a teraz ma
> > problem z dostaniem się do 15 a inni skoczkowie
> z
> > kadry w ogóle się nie łapią?
> Może chodzi o predyspozycje psychiczne, może o
> genetyczne, może o motywację? Zauważyłeś, że
> do Małysza nagle reszta dorównała a nawet go
> przebili? Wiesz co miał Małysz niesamowite?
> Siłę wybicia. Może inni opracowali metody
> pozwalające lepiej TO ćwiczyć? A Małysz
> bazował głównie na predyspozycjach? To co Ty
> uznajesz za dowód na
> nieskuteczność/nieracjonalność metod
> treningowych.
Nie chodzi mi o to, że uważam, że wszystkie metody treningowe są nieskuteczne, chodzi mi jednak o to, że poddaje w wątpliwość, iż obowiązujące opinie i programy są najskuteczniejsze. Uważam, że ich wadą jest np to, że nakazują rozciąganie po każdym treningu wspinaczkowym, choć wnioski z fizjologicznych badań podstawowych które powyżej przedstawiłem pokazują na coś z goła innego.
> Takie podejście w ogóle neguje sens prowadzenia
> badan: zostaje wróżka. Może zamiast medycyna
> powinieneś zajmować się astrologią.
Nie w medycynie wprowadzono w ostatnich latach coś co się nazywa EBM, mówią one między innymi o zasadach na jakich powinny być prowadzone badania naukowe w medycynie i naukach z nią związanych. One właśnie mówią, że, aby badania były miarodajne, powtarzalne i wiarygodne z wyników badania trzeba wybierać tylko te które wychodzą bezpośrednio, jeśli chcemy wnioskować o cechach pośrednich na który wpływ ma wiele czynników poza badanym przez nas (tak jak w tym przypadku o szybkości i jaości przyrostu formy wspinaczkowej w zależności czy się rozciągamy, czy nie) musimy odpowiednio powiększyć i zrandomizować grupę badanych, oraz przeprowadzić obserwację przez odpowiednio długi czas. I dlatego uważam, że zaproponowany przez ciebie sposób badania nie da wyników miarodajnych.
> Owszem: wiesz mało. Poczytaj jak się robi
> badania, jak się dobiera statystycznie istotna
> próbkę, co to jest rozkład Studenta żeby
> ocenić jaka musi być jej minimalna liczność,
> co to są błędy systematyczne i statystyczne i
> oceń czy naprawdę się nie da. Moim zdaniem
> badania na 5-7 wspinaczach mogłyby już
> dostarczyć wartościowych danych.
Danych wiarygodnych tak, ale nie danych ostatecznych i dających ogólny pogląd na to czy rozciąganie po jest wskazane czy też nie. Można oczywiście przeprowadzić taką próbę, problem jest tylko w tym, że np wśród tej naszej grupy powiedzmy 7 osób o których piszesz, albo 8 mamy 4 dziewczyny i 4 chłopców. po 2 osoby się rozciągają, a 2 nie. I teraz badamy je powiedzmy przez 3 msc i wykonujemy test sprawdzający, ale już mamy problem z grupą dziewcząt, bo jedna z nich miała 3 dni temu okres i się lekko zanemizowała, sama mówi nam, że nie jest w formie takiej jak tydzień temu no ale cóż musimy ja przetestować, drugi z chłopaków nie ćwiczył w tym okresie przez 3 tygodnie z powodu wyjazdu z nim też mamy problem czy jego wynik jest miarodajny, jednemu z chłopców odnowiła się kontuzja i mówi, że wykonywał treningi zgodnie z zaleceniami, ale odnowiła mu się kontuzja i go boli ręka, no i na koniec kolejny problem, bo druga dziewczyna z badanej grupy mówi nam, że okresy restu pomiędzy treningami były dla niej za krótkie, i nie była nigdy w stanie wyrestować między treningami. z 8 osób zostają nam 4 miarodajne czyli w każdej z grup mężczyzn i kobiet jest po jednej osobie, z tym, że facet który się rozciągał ma lat 38, a chłopiec który się nie rozciągał 17 a w grupie dziewcząt dziewczyna która się nie rozciągała wspina się dopiero 3 msc, natomiast w drugiej grupie dziewczyna wspina się regularnie już 7 lat.
A odnośnie
Wiem, że to jest znacznie nazbyt przerysowany scenariusz, chodzi mi jednak o to, żeby pokazać, że w tego typu badaniach nie można bazować na małych grupach, bo wyniki sa niemiarodajne. Niewiele różnią się one od oceny pojedynczego wspinacza. Jednakże nie można naukowo udowadniać tezy która ma się tyczyć jakiejś własności ogólnej, właśnie typy ogólnych założeń treningu dla ogółu wspinaczy jedynie na tak wątłych próbach.
A, że statystycznie coś da się udowodnić to prawda, mój szwagier jest obecnie studentem V roku informatyki i ekonometrii, na studiach ma bardzo dużo zajęć statystycznych dlatego jest dla mnie osobą kompetentną, poza tym sam trochę interesowałem się statystyką. Wyniki statystycznie istotne wyciągnąc się da porównując dane cechy, tylko, że nie da się tych wyników uogólnić. Ze statystyką to jest tak jak w tym kawale, że jeśli policzyć liczbę nóg moich i mojego psa i wyciągnąć z nich średnią statystyczną to każdy z nas ma po trzy nogi. To właśnie pokazuje, że nawet jak coś wychodzi w badaniach statystycznych to nie konieczne ma to realny wpływ w życiu.
> Rozciąganie
> > po treningu jest dobre na siławni, ale
> uważam,
> > że nie na ścianie.
> Parę postów twierdziłeś, że kryterium dotyczy
> rodzaju wysiłków ( nazywałeś je
> wytrzymałościowymi) a nie rodzaju sportu.
> Zmieniłeś zdanie?
Dotyczy rodzajów wysiłków które znacząco dominują w danym sporcie, no bo przecież ladując setrie na ławeczce nie chodzi o to, żeby wzrastała wytrzymałośc tylko czysta siła, we wspinaczce natomist chdzi nam o przyrost siły, ale nie kosztem zmniejszenia wytrzymałości, tylko jej dodatkowego zwiększenia, dlatego przwie zawsze zwiększamy naszą siłe i wytrzymałość równocześnie w czasie wspinania.
> > > Tak dokładnie jest, gdyż one nie są
> > > równoważne z wielu powodów: od zmienności
> > > osobniczej
> > To w takim razie niech nie piszą że taki cykl
> > jest optymalny tylko niech piszą o
> założeniach
> > tego treningu. Bo jak już wchodzą w czasy i
> > liczby toposuwają sie do zbyt dużych
> uogólnień
> > które sprawiają , że nikt już nie wie co
> jest
> > najlepsze dla niego i jak ma efektywnie
> ćwiczyć.
> Jeszce nie spotkałem się z tym aby ktoś
> kompetentny kto podaje taki program treningowy nie
> napisał że to propozycja którą np.sam używa i
> nie dodał, że każdy musi twórczo zmodyfikować
> go do własnych potrzeb.
No własnie nawet na tej stronie z której cytowaliśmy poprzednio nie było takich założeń. Tak samo jak ktoś pisze poradnik wspinaczkowy, to nie pisze o założeniach, na bazie których sami mamy sobie zbudować swój własny plan, pisze tylko o ogólnych prawdach (właśnie jak np o rozciąganiu po każdym treningu), lub podaje własny przykładowy program, posząc bardzo często, że jest on obtymalnym.
Przecież tylko ostatnia
> ciapa będzie ćwiczyć co do sekundy jak w
> książce: wiadomo, że waży jest CEL ćwiczenia
> a ten jest wypisany za każdym razem: budowa siły
> maksymalnej z obciążeniami 90% np. albo trening
> siły kontaktowej. To jest cel, a nie utrzymanie
> się 10 s na krawądce....
No ale właśnie zawsze pisze bódowa siły maksymalnej z obciążeniem 90% i pisze ile czasu własnie np 10 sekund, a nie ok 10 sekund. To właśnie mnie wkurza, szczególnie początkuący napaleni goscie czytają te poradniki, czy zasady treningu. Nie wiedzą jak trenować, a chcą być jak Sharma i dlatego trzymają się dokładnie planów. Ja właśnie tak 4 lata temu wykluczyłem się na 4 msc ze wspinania trenując HIT-a.
Dlatego, też w moim poście nie dywagowałem na temat tego czy można się rozciągać 30 min czy 15 godzin po treningu, przyjąłem po prostu, że można bez uszczerbku na treningu zrezygnować z tego elementu, nie komplikując przy tym jeszcze bardziej i tak zagmatfanego tematu jakim jest trening wspinaczkowy.