Postanowiłem się ten jeden raz wypowiedzieć w tym wątku, choć szczerze uważam że w większości jest to syzyfowa praca. Uważam tak z kilku powodów: po pierwsze zdecydowana większość ludzi rozsądnych i doświadczonych nie ma w tej sprawie wielu wątpliwości (a więc nie ma ich co przekonywać), po drugie wyjaśnianie sprawy zwolennikom Piotra B (przeważnie uczestnikom jego eskapad) jest o tyle bezsensowne, że nie rozumieją oni podstawowego wymogu z jakim wiąże się alpinizm - czyli wymogu odpowiedzialności, a po trzecie, prostowanie przekłamań, jakie tu padły, jest zadaniem ponad moje siły.
Jeżeli więc piszę cokolwiek to głównie po to, aby rozsądna część czytelników tej dyskusji uzyskała przynajmniej częściowe wyjaśnienia i mogła sobie wyrobić jako-takie zdanie o całej sprawie.
Zacznę od tego, że poświęciłem wiele lat temu, aby wspinanie w Polsce było sportem wolnych ludzi, pozbawionym biurokratycznego kagańca. To dzięki mojej i kilku innych ludzi walce, nie ma dziś przymusu posiadania KT, a w TPN może wspinać się każdy. Słowa te kieruję do kolegi, który w nomenklaturze Jana Muskata zasługuje wyłącznie na miano arcy-bęcwała, ponieważ tylko ktoś taki mógł przypisać mi intencje finansowe w tej całej sprawie, lecz bardziej nawet za porównanie wyjazdu Extreka z obozem KWW.
Od razu więc tytułem wyjaśnienia: kolego Arcy-Bęcwale (tytułuję cię nawet z dużej litery, bo taki okaz to rzadkość i trzeba to docenić) - stowarzyszenie kultury fizycznej, jakim jest każdy klub wysokogórski, spełnia zadania statutowe do których należy szkolenie i podnoszenie kwalifikacji zrzeszonych w tych klubach członków i zawodników. Odbywa się to poprzez organizowanie szkoleń i obozów unifikacyjnych, które - rzecz absolutnie oczywista - są płatne, choćby z tego prostego powodu, że stowarzyszenie nie otrzymuje dotacji. Uczestnicy obozu mają zapewnioną osobistą opiekę instruktorów PZA i AWF a także doświadczonych kolegów. Pomimo skromnych środków, do każdego doszkalającego się klub dokonuje d o p ł a t y, aby koszty uczestnictwa były jak najniższe i jak największa liczba osób chciała skorzystać z okazji do podniesienia swoich umiejętności. Tylko Arcy-Bęcwał nie dostrzega różnicy między sytuacją, w której niedoświadczony człowiek spotyka się z pomocą finansową i opieką wyszkolonego fachowca (który chodzi związany z nim liną), a łamiącym wszelkie możliwe zasady i normy wyjazdem, w którym ani organizator, ani nikt z uczestników nie posiada nawet zrąbka uzasadniającego ów wyjazd doświadczenia, o uprawnieniach nie mówiąc.
Teraz kwestia dla całej sprawy centralna: tak, sytuacja prawna przewodników wysokogórskich jest w naszym kraju nie do końca jasna, ale nie to jest sprawą najważniejszą. Kluczowa jest dla mnie sprawa ODPOWIEDZIALNOŚCI. Gdyby PB zachowywał się odpowiedzialnie, i takoż oceniał własne kompetencje, gdyby uczciwie informował swoich uczestników co do zakresu swoich obowiązków - niewiele można by mu zarzucić. On jednak organizuje coś, co nazywa wyprawą, pisze plan działania: "dojeżdżamy do doliny Azau, dzielimy się na 2 grupy - trekkingową (...) i wspinaczkową (z wejściem na Uszbę droga klasyczną)" - podaje pełne koszty wyjazdu, określa warunki uczestnictwa; jednym słowem zachowuje się jak nie przymierzając Russel Brice. Warto zwrócić uwagę na jego język: "tym razem dołanczamy (sic!) Uszbę - dla silnych, twardych i odważnych". Kto nie chciałby być silny, twardy i odważny? Arcy-Bęcwał by chciał? A jak Piotr B to sprawdzał? Odpowiedź - nie sprawdzał! Nasza komisja wypadkowa KWW za to sprawdziła - nie było żadnej kwalifikacji; płacisz - jedziesz. Nawet jeśli jesteś kompletnym ignorantem. Gdzie tu choćby ślad odpowiedzialności? Na Matterhorn były nawet dość "wyśrubowane" wymogi; ale co z tego, skoro pojechali zupełnie niedoświadczeni?
Opadają ręce, gdy trzeba się odnosić do poważnie przedstawionego argumentu, że Piotr B to po prostu "Busiarz z Łysej Polany". Taki argument jest wręcz... idiotyczny. Czy busiarz ma napisane na tabliczce za szybą: "Wyprawa na Kazalnicę"? Czy podwozi turystów pod ścianę, wpisuje ich do książki wyjść, wręcza szpej, sztrumżarcie i mówi " tu napieraj, ja co prawda miałem iść ale mam inne sprawy. Adios!". Do cholery, gdzie tu analogia?!
A poza tym - czy gdziekolwiek w programie imprezy lub jej opisie znajduje się informacja o tym, że PB to "busiarz", albo choć "ułatwiacz"? Konia z rzędem temu, kto to znajdzie. Zero. PB nie umieszcza takiej informacji, bo on jest szefem w y p r a w y. Ma firmę, busa z logiem bynajmniej nie transportowym w swej wymowie, ma nazwę: EX-TREK! A ponieważ przystępuje się do owych wypraw internetowo, to najważniejsze jest wrażenie. Generalny przekaz "damy radę! Jest nas wielu i znamy się na tym. Byliśmy tam już, wiemy co i jak". I odpowiedzcie sobie sami; czy w takiej sytuacji ów żarliwy neofita po kursie skałkowym, który co prawda prochu nie wąchał ale chce myśleć o sobie per silny i odważny, czy nie ma prawa uważać, że ktoś mu pomoże? Że PB nim pokieruje? W książkach tak przecież piszą! I od razu odpowiedź tym z państwa, którzy twierdzą, że wszystko było jasne - otóż NIE BYŁO JASNE! Jadący spodziewali się opieki i przewodnictwa Piotra B. Wiemy to od kilku z nich, nawet tych bardziej doświadczonych, którzy wspominają, że PB głosił, iż na Uszbę pójdzie.
Wreszcie, ponieważ pojawiają się kwestie oceny doświadczenia, kart taternika czy przynależności klubowej, pozwolę sobie zamknąć tę sprawę sformułowanie oczywistym dla każdego wspinacza - jedynym miernikiem umiejętności i doświadczenia jest WYKAZ PRZEJŚĆ. Nie karty, nie kursy; tylko wykaz. Jest to miernik, podkreślam, jedyny, i jako taki jest ostateczny. Proszę odłożyć więc jałowe dyskusje nt tego kto w jakim był klubie albo na jakim był obozie, bo ma się to nijak do tematu. NB: tylko dwóch, a nie trzech członków ekipy z Uszby było członkami KWW.
Nie jestem upoważniony do opublikowania raportu z wypadku na Uszbie więc tego nie zrobię. W składzie komisji byli ludzie o wystarczająco dużym doświadczeniu (Andrzej Skłodowski, Zbyszek Skierski, Adnrzej Dutkiewicz, Tomasz Kopyś, ja,) aby móc ocenić, czy członkowie wyjazdu na Uszbę byli w stanie samodzielnie atakować ten cel. I diagnoza brzmi - zdecydowanie, w żadnym razie: NIE! A już na pewno nie w takim składzie zespołu. I powiedzmy sobie jasno - organizator wyjazdu w najmniejszym stopniu nie uświadomił ich co do realnych trudności Uszby. Co więcej - Piotr B zobowiązał się zapewnić łączność, ale "zapomniał" i w ten cudowny sposób czwórka ludzi poszła na Uszbę bez radia, co w ostatecznym rozrachunku opóźniło przybycie pomocy o ponad 24 godziny!!! Czy muszę tłumaczyć jakie to miało konsekwencje? Ale czy bęcwałów coś przekona?
Pojawił się tutaj jeden taki, co to był z Extrekiem na wyprawie i jest najwyraźniej bardzo z siebie zadowolony. Szanowny kolego - jeżeli ty również nie masz żadnych refleksji, to jesteś takim samym bęcwałem jak Piotr B. Skoro byłeś tam, widziałeś to wszystko i zawczasu nie reagowałeś (pewnie w myśl zasady "to nie moja sprawa") to nie próbuj udawać wspinacza. Znam takich jak ty, dla was góry to wojna, trup ściele się gęsto, padają ranni, jest ostro. Budujecie swą chwałę snując kombatanckie opowieści ze wzrokiem głodnym uznania. Kiedyś, wysłuchawszy porcji takich bzdur, Duduś przerwał występ o poległych kolegach i obciętych palcach jednemu takiemu krótkim zdaniem: "dla mnie jesteś głupkiem".
I jeszcze jedna kwestia. Koledze AndrzejowiZ polecam dokładniejszą lekturę materiałów PZA. Tak się składa, że przewodniczyłem komisji badającej sprawę zejścia z Kazalnicy. Pomijam milczeniem, kolego Andrzeju Z, że w typowy sposób wykoślawiłeś fakty, ponieważ ich oczywiście NIE ZNASZ, jednak większość wypowiadających się tutaj ludzi zna większość z faktów jedynie powierzchownie, co nie przeszkadza im zabierać głosu. Czuj się więc rozgrzeszony. Wiedz jednak, że KWiU przygotowała komunikat, który był publikowany na stronach PZA i był rozesłany do wszystkich klubów, a nazywał się "w sprawie rozdzielania się zespołów w zejściu" i w wystarczająco jasny sposób podsumowywał całą sprawę. W okresie mojej pracy w zarządzie PZA zajmowaliśmy stanowisko we wszystkich tego typu przypadkach.
I tak na koniec: zdarzają się śmierci w górach, były i niestety będą. Można je przeboleć, pogodzić się, gdy ginie ktoś, kto działał zgodnie ze sztuką, odpowiedzialnie, kto ryzyko podejmował świadomie. I tak jest bardzo ciężko. Można sobie powiedzieć - zdarza się, pech, nic nie dało się zrobić, i tak samo powiedzieć bliskim. Ale co powiedzieć rodzicom młodego człowieka czy dziewczyny? Kiedy pytają się czy są szanse? Czy pojedziemy ich ratować? Albo kiedy pytają się potem, dlaczego wcześniej nic nie zrobiliśmy, aby tych młodych ludzi ostrzec? Co powiedzielibyście, extrekowcy, rodzinom swoich kumpli kiedy spojrzeliby wam w oczy? Pomyślcie o tym, wolni głupcy, bo tylko głupcy wierzą w wolność bez odpowiedzialności. A o tym tu się właśnie rozprawia, niestety wy tego nie pojmujecie. Chcecie być wspinaczami, a nie dociera do was, że samą istotą alpinizmu jest odpowiedzialność za siebie i partnera. A dopóki tego nie pojmiecie, to choć będziecie deptać górskie ścieżki - wspinaczami nigdy nie będziecie.
Zmieniany 1 raz(y). Ostatnia zmiana 2007-03-16 12:21 przez paszczu.