Qbab Napisał(a):
-------------------------------------------------------
> Ja akurat jestem zwolennikiem działania rozproszonego ale koordynowanego, czyli centrala
> kontroluje co kto robi i kontaktuje osoby działające w różnych rejonach nad tym samym
> problemem. Dzięki temu można wykorzystać silną motywację ludzi w ich własnym terenie bez utraty
> siły wynikającej z działań ogólnopolskich. Co innego będzie mógł załatwić człowiek rozmawiający
> z "panią od Psiklatki" jak powie że "chce się tu po wspinać" a co innego jak powie że "Polski
> Związek Alpinizmu podjął działania w całej Polsce mające na celu rozwiązanie problemu dostępu do
> skał na terenach prywatnych. Pani jest właścicielem jednego z takich terenów i zostałem
> oddelegowany do rozmów z Panią - dzięki temu mogę wysłuchać Pani uwag i postarać się by Pani uwagi
> były dobrze zrozumiane"
Silne powinno być i centrum, i kluby, ale na swój sposób. Centrum powinno załatwiać sprawy dla klubów,
wcześniej demokratycznie ustalone, a nie narzucać swoich wizji klubom i tworzyć biurokrację.
Działania formalno-biurokratyczne to powinna być przeszłość. A do załatwiania istotnych spraw konieczny jest
dobry i sprawny organizator. Jak zauważyłeś, chodzi
A kluby muszą "wyjść do ludu", a nie rozczłonkowywać się na coraz mniejsze wskutek rozmaitych wewnętrzynych "walk frakcyjnych". Małe kluby nie mogą mieć siły przebicia, co zdaje się jest już dla wszystkich jasne.
Obecnie jest dużo ludzi, którzy w rozmaity sposób działają w górach. Widać to choćby po popularności różnych agencji organizujących wyjazdy np. w Alpy. Jeśłi ci ludzie zwracają się do "Agencji Krzak", albo szukają partnerów w internecie, to znaczy tylko tyle, że nie mają lepszej oferty. Jeśłi chcą sobie połazić po lodowcu, albo wyjść na Mnicha przez Płytę, to nawet jeśli zapisani są do jakiegoś klubu PZA, to nie "wyskoczą" z tym publicznie wobec bardziej doświadczonych kolegów z obawy, że zostaną wyśmiani.
U nas dobrze "zagospodarowane" są z jednej strony tłumy walące do Moka, a z drugiej strony są "sportowcy. Środka praktycznie nie ma, tzn. owszem, wiele ludzi jest tym zainteresowanym, ale nie bardzo mają się gdzie podziać. A na świecie kluby właśnie stoją na tym środku.
Nie widzę przeciwskazań, żeby klub był mocno zróżnicowany - więcej, wtedy każdy może się czegoś nowego dla siebie nauczyć/dowiedzieć. I z pewnością "ferraciarz" nie będzie się mieszał w sprawy "boulderowca".
Ja tutaj jednak widze pewną psychologiczną barierę, opory przed otwarciem się na "innych", z podtekstem, że ci inni to wiadomo, że są "ci gorsi".
Zmiany "mentalności klubowej" nie da się wprowadizć jakąś uchwałą", nawet jak się wszyscy podnią podpiszą. O tym najpierw trzeba głośno i dużo mówić, żeby do tego przekonać innych. I tona pewno długo potrwa. Ale najwyższy czas żeby to wreszcie zacząć, zamiast się kłócić o ochłapy rzucane z ministerialnych wyżyn, albo o swoje małe korytka...