Przyglądam się od dłuższego czasu, przeważnie napastliwym i agresywnym postom, skierowanym pod adresem PZA.
Z większości tu zamieszczonych wywnioskować można, że to PZA jest przyczyną wszelkiego zła w polskim wspinaniu.
Właściwie jedyną szansą na przeprowadzenie zmian jest zburzenie tej wieży niegodziwości, rozkruszenie gęsto zbrojonego betonu z jakiego zostało odlane jej cielsko. Właściwie przed zbudowaniem czegoś nowego, należało by również wyrwać z ziemi fundamenty, bo te stare mogły by być przyczyną jakiejś zarazy.
Mniejsza o alegorie, porównania i podobne ozdobniki
Drugą kadencję jestem członkiem zarządu PZA, przewodnicząc pracom komisji wypraw i unifikacji.
Jednocześnie biorę udział we wszystkich prawie działaniach PZA, i podpisuję się pod większością podjętych przez związek decyzji, i uchwał,
Jestem również instruktorem taternictwa PZA
a zatem jestem, jak mi sie wydaje właściwą osobą do spersonalizowania Waszych ataków.
Wystawiam sie zatem na nie, mając nadzieję na zachowanie obiektywizmu i szczerości dyskusji
Postawię pod dyskusję dość śmiałą tezę:
BETON
z którym
tak zaciekle
walczycie
po prostu nie istnieje...
Rozpoczynając 6 lat temu swoją pracę w zarządzie PZA sytuacja była naprawdę niełatwa.
Biuro PZA pracowało metodami, stosując procedury i na sprzęcie pochodzącymi z PRLu.
Fax był podstawowym narzędziem pracy, internet z modemu, najlepszy PC to 486 z dyskiem 1,6 GB, komunikaty wysyłane do klubów tradycyjna pocztą, odręczne tworzenie budżetów PZA na papierze, itd
Przyczyny tego stanu rzeczy są złożone i właściwie wszystkie personalne. Możemy je tutaj prześwietlać i analizować.
Nie wiem tylko jaki będzie przychód dla aktualnej sytuacji środowiska wspinaczkowego z grzebania się sprawach, które są już przeważnie daleko za nami
Powiedzmy wprost - związek przegapił i przespał czas zmian. Straciliśmy bezpowrotnie 10-12 lat.
Chodzi tu nie tylko o pracę biura, ale choćby o metody działania, panujące procedury, pozyskiwanie sponsorów, PR, po prostu pozycję, zarówno w środowisku wspinaczy, parkach narodowych, u potencjalnych sponsorów, ale również po prostu w społeczeństwie RP.
Pozycja naszego sportu, a właściwie skupionych w związku dyscyplin jest taka, że przeciętny obywatel RP nadal kojarzy wspinanie wyłącznie z ziajaniem na czekanie na 8+, nie mając zielonego pojęcia czym jest 8a+
Wracając do sprawy sedna.
Nie twierdzę, że wszystko co wydarzyło się na przestrzeni ostatnich lat jest idealne i pozbawione wad. Wiele istotnych dla środowiska spraw leży odłogiem. Są sprawy, za które w imieniu całego związku się po prostu wstydzę.
PZA potrzebuje zmian i pracy, jednak diagnoza postawiona przez Wielu z Was jest po prostu chybiona.
Jeśli widzicie potrzebę przeprowadzenia rewolucji, zburzenia bastylii i postawienia struktury związku na nowo, to po prostu w zaślepieniu nie widzicie, albo nie chcecie zauważyć pozytywnych zmian, które już zostały przeprowadzone, albo które po prostu dzieją się w tej chwili.
Wasza koledzy, negatywna i przeważnie pozbawiona obiektywizmu, za to prowadzona szerokopasmowo i metodycznie kampania opluwania całego również Waszego, bo Polskiego Związku Alpinizmu jest nie fair.
Jest po prostu szkodliwą nagonką na ludzi, którzy społecznie i z poświęceniem działają w dobrej wierze dla środowisk a wspinaczy.
Takie działania z pewnością nie dodają nikomu z nas motywacji do pracy.
Atakowany tak zaciekle, głównie przez TomaszKa, Janusz Onyszkiewicz sprawuje funkcję prezesa wyłącznie niemal w wymiarze reprezentacji PZA na zewnątrz. Zresztą taką rolę dla tej funkcji z braku czasu wyraźnie deklarował przed wyborem. Nie moderuje działań zarządu. Jeśli tylko jest w kraju, bierze udział w zebraniach zarządu, jednak Jego rola przywódcza jest powiedzmy sobie otwarcie, śladowa.
Janusz natomiast bardzo pomaga PZA , otwierając swoim autorytetem i nazwiskiem wiele zamkniętych dla nas drzwi.
Dzięki Jego wstawiennictwu i późniejszym działaniom Sławka Ejsymonta, udało się przeprowadzić zawody 2 edycji pucharu Polski na Wrocławskim Rynku, nie zaś, jak nam proponowano w biurze promocji miasta, na terenach przylegających do hali ludowej i wrocławskiego zoo ;-)
BTW
Z punktu widzenia członka zarządu, zainteresowanego efektywną pracą, dość jak mniemam niepokornego w myśleniu i działaniu, wolę takiego właśnie prezesa, niż charyzmatycznego zamordystę.
"Ludzi z betonu" w zarządzie PZA nie ma. Niektórzy wykazują mniejszą niż oczekiwana aktywność w pracy dla związku i to jest ich główna przewina.
Największym problemem dla PZA jest chroniczny brak ludzi, którzy chcieliby w strukturach związku pracować na rzecz całego środowiska. Motywacja do tej pracy nie jest szczególnie atrakcyjna - działasz za zupełny "frajer" w dodatku jedyne tantiemy na jakie można liczyć to zwrot biletu PKP na przejazd do Wawy na zebranie zarządu.
Z pewnością zarząd PZA jest po części sam odpowiedzialny za problemy kadrowe, wynikające ze słabego PR jaki mamy w środowisku. Jednak działania i wypowiedzi jaki pojawiają się na tym forum pogłębiają tą sytuację.
6 może 7 osób aktywnie działających w zarządzie PZA nie jest w stanie ogarnąć wszystkich problemów jakie przed nami stoją. Problemów, ale również rozwojowych możliwości wyjścia na prostą jest bardzo wiele.
Pierwszy właściwie raz udało nam sie znaleźć poważnego sponsora dla edycji pucharu Polski, który uwierzył, ze warto zainwestować poważne pieniądze w działania PZA.
Pojawiła sie szansa organizacji wypraw i wyjazdów sportowych w ramach wymiany z innymi tożsamymi dla PZA związkami sportowymi z całego właściwie świata. Finansowanie tych przedsięwzięć było by realizowane z dodatkowych środków z Ministerstwa Sportu. Kto jednak miałby się zająć tą sprawą?
Chętnych do działania i współpracy w tej materii zapraszamy od zaraz - sprawa dotyczy wszystkich dyscyplin.
Dla tych, których mój nieco chaotyczny wywód nie przekonał, dobra informacja!
Jesienią tego roku wystąpi kolejna szansa na powołanie właściwych osób w miejsce tych skompromitowanych i działających na szkodę środowiska. Przecież WZD klubów zrzeszonych w PZA nie jest zmanipulowany ani przez Adalberta, obecny zarząd, ani przez innych emisariuszy Ciemnej Strony Mocy.
Zapraszam wszystkich, czujących moc i środowiskowe powołanie, do kandydowania do władz PZA.
Tłoku do tych struktur nie było i zapewne nie będzie tym razem. Wystarczy przyjechać na WZD, należeć do klubu zrzeszonego w PZA, zgłosić sie do zjazdowej komisji matki, być chociaż trochę znaną w środowisku osobą, nie gadać od rzeczy, ale przede wszystkim zadeklarować chęć pracy w Zarządzie czy którejś z wybieranych przez WZD komisji. Spełnienie tych warunków daje naprawdę duże szanse na zaistnienie w związkowych władzach, a dalej na przeprowadzenie koniecznych zmian i reform.
O czym, jako facet który osobiście przeszedł tą właśnie drogę, zapewniam...
PX