Re: Przypadek suflera

Kwiaty usatysfakcjonowałyby mnie zawsze, słodycze ograniczam :)

To, czy rada byłaby faux pas, zależałoby od tego, na co miałbym w danej chwili ochotę wspinaczkowo i jaką miałbyś energię. Lubię podyskutować o patentach z ludźmi, którzy wstawiają się w tą samą drogę, nie lubię, kiedy ktoś mi fleszuje niepytany.

Być może wiedzą o patencie podzieliłeś się z uśmiechem, przyjaźnie i nieprotekcjonalnie. Ale mogło być też tak, że nawet nieświadomie, wszedłeś w tryb mentora, którego gość nie szukał. Tak czy inaczej, z jakiegoś powodu nie potrafisz przyjąć tego, że nie miał ochoty Cię słuchać i próbujesz obśmiać jego zachowanie, sprowadzając to do tańca godowego. Mi się jego odpowiedź podoba. Wspinanie to moje spotkanie ze skałą. Jeśli mam ochotę, żeby ktoś do nas dołączył, sam go zapraszam. To, że rzecz działa się na ścianie, niczego nie zmienia.