Desnivel opublikowal wlasnie czesciowa relacje ze spotkania: [
desnivel.com]
Dwie nas najbardziej interesujace czesci wywiadu tlumacze ponizej (moj hiszpanski nieco kuleje, bom inzynier nie humanista - wiec za niescisloci prosze mnie nie pozywac - staralem sie nie kaszlikowac)
Dario Rodriguez (prowadzacy):
W wywiadzie ktorego kiedys mi udzieliles, powiedziales mi ze Krzysztof Wielicki byl bogiem. Wytlumacz nam co miales na mysli
SM:
Mowiac o wyprawach zimowych i mowiac o Krzysztofie Wielickim, kiedy dotarlismy pod Shisha Pangma w 2004/2005, tak jak jest napisane w napisach koncowych filmu (ekipa pokazywala film pt 'Cold' w Barcelonie), pamietalem doskonale ze to Wielicki byl jedna z pierwszych osob ktora zmotywowala mnie do alpinizmu zimowego. Teraz to moze jest troche bardziej oczywiste ze wyprawa w Himalaje zima to nie jest wygodna wycieczka; nie jest to latwe i mozna w zasadzie powiedziec ze jest to miejsce troche 'nieludzkie'. Warunki jakie sie napotyka moga byc tak straszne, ze nawet pobyt w obozie bazowym - w lecie rzecz bardzo prosta - w zimie jest juz wyzwaniem.
Powiedzialem o Wielickim ze jest bogiem alpinizmu zimowego, razem z Kukuczka, poniewaz oni obaj byli pierwszymi ludzmi ktorzy zdobyli nie tyle jeden, co trzy szczyty powyzej 8 tysiecy metrow. Rozpoczynali swoje ekspedycje czasami przed poczatkiem zimy, pod koniec listopada albo z poczatkiem grudnia, ale szczyt zdobywali zawsze juz po 21 grudnia, czyli zima. I to oni mi powiedzieli dosadnie, ze 'Sluchaj Simone, powyzej 8 tysiecy metrow, lato jest dla kobiet, a zima jest dla mezczyzn'. To nieprawda, ale dalo mi to pewne pojecie o tym w jaki sposob mysla Polacy. Skoro dla mnie lato wydawalo sie juz trudne, to co dopiero mozna powiedziec o zimie.
Ale mnie zainspirowaly i zmotywowaly ksiazki Kukuczki i Wielickiego i mialem takie marzenie, ze gdy zostane himalaista, zeby sprobowac zrobic cos zima. Zadawalem sobie pytanie 'DLaczego tylko Polacy? Polacy, Polacy, Polacy, Polacy, Polacy, Polacy, Polacy - siedem razy Polacy'
DR:
Przez siedemnascie lat, od 1988 roku, az do roku 2005 na Shisha Pangma, nie bylo zimowego wejscia na osmiotysiecznik. Dlaczego?
SM:
To bylo dokladnie to samo pytanie ktore zadawalem sam sobie i w koncu uznalem, ze zeby na nie odpowiedziec musze sam sie o tym przekonac. Dlaczego Messner, Lafaille i wszyscy najlepsi himalaisci swiata zalamywali sie podczas prob zimowych? I dlaczego takze Polacy przestali zdobywac osmiotysieczniki zima? Co sie stalo? Co sie zmienilo? W 2004/2005 zaczalem organizowac projekt na Shisha Pangma: to najnizszy z osmiotysicznikow ktore jeszcze byly niezdobyte zima i jedyny ktory lezy w calosci w Chinach, przez co organizacja, uzyskanie pozwolen etc jest tez bardziej skomplikowane. Wtedy tez Chinczycy, kiedy im powiedzialem ze chce wchodzic zima, powiedzieli 'O co chodzi? Czy on jest szpiegiem? W czym lezy problem?'
W kazdym razie, projekt byl jasny - zdobyc Shisha Pangma. Nie moglem jednak jechac sam. Od 17 lat nikt nie zdobyl osmiotysiecznika zima, wiec musialem poszukac kompanow, i to kompanow mocnych i zdeterminowanych. Zaczalem podpytywac znajomych, takze we Wloszech, i w koncu okazalo sie, ze moglem znalezc tylko trzy chetne osoby... wszyscy byli Polakami. Ostatecznie, wszyscy byli Polakami. Rozpoczelismy ekspedycje i w dosc czystym stylu (bez porterow i bez tlenu) zdobylismy szczyt Shisha Pangma. W ten sposob, po 17 latach, pierwszy nie-Polak na osmiotysieczniku zima byl Wlochem i razem ze mna byl na szczycie Piotr Morawski. W ten sposob Polacy zdobyli osmy osmiotysiecznik, choc przy tym osmym razie na szczycie byl tez himalaista srodziemnomorski, alpinista z Wloch. Pamietam, ze sam siebie pytalem: 'Simone, co ty tutaj robisz? Spaghetti, pizze, grasz na mandolinie?' I mysle ze to moje wejscie uswiadomilo miedzynarodowej spolecznosci alpinistow, ze zaczeli uwazac, ze to co zdawalo sie niemozliwe, bylo do wykonania.
Jest jeszcze jedna rzecz, ktora chcialbym wyjasnic. Shisha Pangma w 2005 nie byla pierwszym razem, kiedy Simone Moro zetknal sie z himalaizmem zimowym. Chcialbym przypomniec, ze juz w grudniu 1997 roku, osiem lat wczesniej, probowalem zdobyc sciana poludniowa Annapurny zima, z Anatoliem Bukreevem. Wejscie zimowe nie bylo dla mnie tylko marzeniem alpinisty, ktory chcial dokonac historycznego wejscia - ktore rozni sie od [zwyklej] (przyp. tlum) trudnej wspinaczki - takiego ktore na zawsze pozostanie w powszechnej pamieci. Przez osiem lat zylem z nie tylko z tym marzeniem, ale rowniez ze wspomnieniem Anatolyego Bukreeva [zginal podczas tej proby w 1997 - przyp. tlum.].
[...]
DR:
Wczesniej wspominalismy o tym, ze pierwszego zimowego osmiotsiecznika, jakim byl Everest, do pierwszego osmiotysiecznika w Karakorum uplynelo 38 lat [albo blad prowadzacego, albo blad w druku - uplynelo 31 lat - przyp.tlum.]. Jaka jest roznica pomiedzy zdobyciem zima szczytu w Himalajach a w Karakorum?
Cory Richards:
Po pierwsze, w Himalajach wysokie szczyty znajduja sie o wiele blizej cywilizacji, ludzie mieszkaja blizej gor. Warunki sa zimne, z wiatrem, ale odosobnienie nie jest tak wielkie jak w Karakorum. W Karakorum, podejscia do bazy sa o wiele dluzsze. Musisz zapuscic sie gleboko w dziki swiat.
SM:
Ponadto, dodalbym ze okien pogodowych w Himalajach jest o dwa, trzy wiecej niz w Karakorum. W Pakistanie mozna liczyc na dwa, trzy okna pogodowe przez caly okres zimy - nic wiecej. W Himalajach mozesz miec okno pogodowe troche dluzsze i troche czesciej.
CR:
Pogoda w Karakorum zmienia sie o wiele szybciej niz w Himalajach. Mozna miec bezchmurne niebo rano a po obiedzie straszna nawalnice...
SM:
Tak. Nie moge powiedziec, zeby na Gasherbrumie bylo bardziej zimno niz na Makalu albo zeby bylo trudniej. Powiem nawet, ze na Makalu w dniu ataku szczytowego bylo zimniej i technicznie tez bylo trudniej, ale te trudnisci wystepowaly podczas mniejszej liczby dni. Pobyt w Karakorum jest jak zanurzenie sie w piekle, od pierwszego do ostatniego dnia, przez co nawet pobyt w obozie bazowym to duze wyzwanie.
DR:
Kolejnym waznym zagadnieniem podczas waszej wyprawy bylo to, ze byl tez czwarty 'uczestnik' wyprawy - meteorolog, ktory byl osoba ktorej calkowicie zaufaliscie. Przewidzial dla Was okno pogodowe 30 godzin, uwierzyliscie mu, wyszliscie w zla pogode... Opowiedz nam ta historie, bo jest interesujaca
SM:
Tak to prawda i zawsze o tym mowilem, bo w mimo tego ze w gorach bylismy we trzech ale zawsze byl z nami czwarty czlowiek w Austrii, w Innsbrucku, z ktorym rozmawialismy przez telefon satelitarny... Moze sie to wydawac idiotyczne, ze dzownimy z Karakorum do Austrii zapytac jaka u nas na miejscu pogoda. Ta czwarta osoba to Karl Gassl i jest niesamowity, nie popelnia bledow. To byla technologia ktora mogla nam pomoc, ale wciaz gdy tylko dzwonilismy slyszelismy: 'Zla pogoda, zla pogoda'... - za kazdym razem. Kiedy w koncu powiedzial:'Wydaje mi sie, ze bedzie okno dobrej pogody', to bylo wspaniale. 'Jak dlugie?' - zapytalem. '30 godzin' - odpowiedzial. Tylko tyle - trzydziesci godzin - troche wiecej niz dzien... I tak podjelismy decyzje zeby wykorzystac te 30 godzin na zdobycie szczytu Gasherbrum II i udalo nam sie to, poniewaz wyruszylismy do gory dwa dni wczesniej.
