Ma to może coś wspólnego z jazdą w krajach, w których są drogi zwane autostradami. W Polsce, gdzie poruszasz się głównie po jednopasmówkach przy gęstym ruchu, ma to niewiele wspólnego.
Z tymi przebiegami to mocno koloryzujesz, przeciwstawiając je benzynie. Poziom obróbki metali jest dziś na takim poziomie, że silniki benzynowe spokojnie wytrzymują olbrzymie przebiegi. Zresztą naprawy silnika to nie tylko szlif, ale i inne elementy. W dieselach newralgicznym punktem jest koło dwumasowe. O ile ktoś jeździ jak trusia, to może nie mieć z tym wielkich problemów. Ale jeśli chcesz jeździć dynamicznie (dynamicznie to nie to samo, co szybko), to długo takie koło nie pożyje.
Ja mam jednak spore wątpliwości, co do ekonomii diesela. Wystarczy, że ktoś jeździ ostro, a spalanie przestaje już być tak małe. Ewentualne naprawy są porażająco drogie. Silnik wrażliwy na ostrą jazdę (układ przeniesienia napędu).
Mówię to nie z pozycji a la Szalony. Diesel urzeka mnie samą ideą samozapłonu. Poza tym miałem diesela, którego wspominam z łezką w oku. Bo to i była zresztą łezka, mianowicie Kadett 1.6D. Auto było bardzo leciwe, ja go cisnąłem, więc nie pożył zbyt długo, a i też korozja nie pomogła. Tym nie mniej niemal 40tys nim zrobiłem.
Jakbym go nie cisnął, nigdy na baku nie spalił mi więcej, niż 6.5 litra na 100. Pyta w mieście, w trasie 140 (co na ten silnik było sporą prędkością) i nic. Na stacji byłem gościem.