$więty Napisał(a):
-------------------------------------------------------
> > Po latach Łoziński pozwał nawet do sądu
> > Polski Związek Alpinistyczny, w którego
> > piśmie pojawiły się prześmiewcze wzmianki
> > na jego temat.
>
> Jako jeden z autorów tych jakoby prześmiewczych
> wzmianek
> pomimo upływu lat nie zmieniłem zdania i nadal
> prześmiewam.
> Zwłaszcza bawi mnie astronomiczna liczba
> pokonanych dróg
> oraz inne heroiczne wyczyny. Na szczęście żyją
> jeszcze świadkowie
> tamtych wydarzeń, mam też nadzieję, że mają umysły
> nie zmącone
> upływem czasu.
> Co do rozpraw sadowych, to informuję, że dopóki to
> ja reprezentowałem
> PZA to Łoza regularnie przegrywał, później ktoś
> zadecydował, że jestem
> już niemodny i faktycznie Związek zapłacił sporo
> kasy za bezdurno...
> W$
Wojteczku Przenajswietszy
1. Troche nieslusznie POmijasz wybitny wklad, w osiagniecia prawne PZA, obecnego Prezesa. POdobnie jak Loza w POnizszym tekscie.
"Przejdźmy do przepisów powstałych z inicjatywy PZA, ale jeszcze wcześniej o tym Rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów, na które wszyscy się powołują, a które obecny prezes PZA zaskarżył do Trybunału Konstytucyjnego, Unia Europejska kazała usunąć jako niedopuszczalne w demokratycznym kraju, a ja nazywam je kuriozalnym bublem prawnym.
Otóż to rozporządzenie, a dokładniej jego pierwowzór z 1982 roku, to po prostu „dziecko stanu wojennego”. Zostało wprowadzone przez WRON (Wojskową Radę Ocalenia Narodowego) jako akt zemsty na środowisku taternickim i środowisku sportów walki za uwolnienie przez podziemie z rąk milicji Janka Narożniaka. Twierdzenie, że motywowano się przy tym czyimś bezpieczeństwem, jest po prostu niezgodne z prawdą, chyba że chodziło o bezpieczeństwo Leonida Breżniewa i jego polskich wasali. Nazywało się ono wówczas „Zarządzenie GKKFiS o Uprawianiu Wybranych Dyscyplin Sportu”. Jego represyjny charakter było znacznie lepiej widać w części dotyczącej sportów walki. Nie zabroniono ćwiczenia karate kiokushin, na czele którego stał były milicjant Andrzej Drewniak, ani karate shotokan, które reprezentował uczestnik napadów na KOR, Leszek Drewniak. Zakazano ćwiczenia kung fu, które reprezentował niżej podpisany, a wówczas uwięziony (za Narożniaka) K. Ł. Zakazano też ćwiczenia aikido, które wprawdzie niczym nie podpadło ale i nie miało ochoty się podlizywać. Do historii przeszła wypowiedź ówczesnego sekretarza PZ Karte, Jacka Grochowskiego, dla Życia Warszawy: „dozwolone są tylko style sportowe a wszelka filozofia jest zabroniona”. Zarządzenie w ogóle nie objęło judo, choć to też sport walki, ale szefem szkolenia w PZ Judo był kapitan oddziałów specjalnych milicji, Jacek Jaworski. Środowiska sportów walki wypięły się na to zarządzenie równo z upadkiem komunizmu, zaś Polski Związek Alpinizmu respektował je nadal.
Zaraz po ogłoszenia tego zarządzenia, jeszcze w stanie wojennym, Polski Związek Alpinizmu, który wówczas należał do PRON (o czym bardzo nie lubi pamiętać, jak i o „honorowym prezesie” Józefie Cyrankiewiczu nieco wcześniej), prześcigając się w lizusostwie wobec władz stanu wojennego, opracował jego kolejną, jeszcze bardziej represyjną wersję. To wówczas pojawiły się takie pomysły, jak obowiązek zrzeszania się w PZA dla alpinistów i obowiązkowe szkolenia pod okiem instruktorów PZA. Tylko ZOMO mógł szkolić każdy, nawet nie będąc instruktorem PZA.
Upadł komunizm a jego dziecko zostało. Przetrwało jako art. 53 Ustawy o Kulturze Fizycznej przewidujący, że Prezes Rady Ministrów ma uregulować zasady uprawiania „wybranych dyscyplin sportu” w drodze rozporządzenia. Artykuł ten poleciła usunąć UE w ramach dostosowania prawa przed akcesją, czego nie zrobiono, a Komisja Europejska jeszcze tego nie zauważyła. Mam nadzieję, że zauważy.
Rozporządzenie wydał premier Jerzy Buzek a przygotował ówczesny prezes PZA Wojciech Święcicki i jego koledzy. Jest ono jeszcze bardziej represyjne, niż to ze stanu wojennego. Wprowadza na przykład kilka kategorii „karty taternika” uprawniającej do wspinania (inną na skałki, sztuczne ścianki, Tatry itp.) niczym prawo jazdy (które można dać, lub nie dać, albo odebrać). Oczywiście dawać i odbierać miał Wojciech Święcicki i jego koledzy, czyli zarząd PZA. Po raz pierwszy i mam nadzieję, że ostatni, jeden taternik mógł zabronić wspinania drugiemu i to nawet dużo lepszemu od siebie. Pan Święcicki ogłosił się przy tej okazji, na łamach „Taternika”, „hegemonem nad całym środowiskiem” i twierdził, że od tej pory będzie wobec nas wszystkich „reprezentował władzę państwową”. Rozporządzenie to wywołało taką burzę w środowisku, że na walnym zjeździe ówczesny zarząd dostał najbardziej dobitne votum nieufności w całej historii PZA, zaś nowy prezes, Janusz Onyszkiewicz, rozporządzenie zaskarżył. Niestety, póki co, ono nadal obowiązuje i jest najbardziej restrykcyjną regulacją prawną dotyczącą gór na świecie. Przebiliśmy pod tym względem nawet były ZSRR i Chiny. Oczywiście i tym razem nie chodziło o żadne względy bezpieczeństwa, tylko o zapewnienie wysokich dochodów lobby instruktorskiemu, oraz o tradycyjne wzięcie wszystkich za twarz." [
www.kontrateksty.pl]
2. PrzyPOmne, ze ekstremalne wspinanie solo (a nawet na zywca) POczeto zostalo przez jej jej najwybitniejszego mistrza wspinania, Loze, w niejasnych okolicznosciach, braku ktorejs tam klepki, POzostawionej, w POteznych sniegach. POdczas treningow zjazdowych.
""Zimą zjeżdżał z góralskimi dzieciakami na klepkach od beczki albo blaszanych talerzach i razem z nimi się wspinał; bez asekuracji, bez sprzętu, na czuja."
