Starosta Napisał(a):
-------------------------------------------------------
> Andrzeju,
> By zakończyć wątek obrazy, przyjmij moje
> przeprosiny i zakończmy tę sprawę. Uczciwie
> mówię, że nie uważam, by powiedzenie "danie
> dupy" na określenie czyjegoś zachowania, które
> uważa się za błąd, było obraźliwe. Dotyczy
> to zachowania, a nie osoby. Równie dobrze
> mógłbyś się walnąć młotkiem z palec, i też
> bym tak powiedział, gdybym stał obok.
> Ewentualnie, można by powiedzieć, że to mało
> eleganckie, ale sądziłem, że w środowisku
> wspinaczkowym niekoniecznie panują salonowe
> zwyczaje.
> Tak więc nie przepraszam ze skruchą. Ale może
> mamy różną wrażliwość semantyczną, moją
> intencją nie było obrażać, tak więc -
> przepraszam na zasadzie "szkoda, że tak wyszło".
Skruchy nie wymagam, zdrowasiek też Ci nie każe odmawiać.
>
> Co do liny i kompetencji. Akurat wspinanie na
> wędkę jest czymś na tyle prostym i powszechnym,
> że wydaje mi się, że mam doświadczenie
> wystarczająco duże, by się tu wypowiedzieć.
KAzdy może się wypowiedzieć, byle kulturalnie. Wówczas dyskusja jest zdecydowanie milsza.
> Byłem kiedyś uczestnikiem wykładu
> przeprowadzanego m. in. przez uczestnika naszej
> dyskusji, specjalisty od kryterium bycia
> intelektualistą.
> Pamiętam, że wyróżniał on trzy okresy w
> życiu wspinacza. Najgorszy był ten pierwszy -
> mało wiedzy i doświadczenia, młodość i
> skłonność do kozaczenia, drugi względnie
> bezpieczny, a trzeci znów gorszy, bo wtedy
> olbrzymia rutyna i doświadczenie czasem powoduje,
> że podejmujemy decyzje niepotrzebnie ryzykowane,
> ufni w swoją wiedzę.
Widzisz, z tym wypadku odwołujesz się do statystyki. Jest to powszechnie wiadome, że tak jest. W naszym sporcie rutyna jest bardzo dotkliwa. Mam tego świadomość. W 2003 roku po latach miałem małe ostrzeżenie i od tego czasu jestem bardzo ostrożny.
Powiesz mi zaraz, że przypadek, który opisałem jakby temu przeczy. Myślę też, że wiele osób może podzielać Twoje zdanie.
Musisz wziąć jednak pod uwagę, że wspinamy się na zupełnie innym poziomie i nie chodzi tylko o czysto techniczne kryteria. Bo to, że Babą Jagą mógłbym wejść i zejść bez asekuracji zapewne Cię nie przekonuje.
Wspinamy się na różnych poziomach mentalnych.
Dlatego, to co dla Ciebie jest grozą dla mnie jest czymś powszednim.
Widzisz, dla mnie Baba Jaga to mentalnie jak wejście na Babią Górę. Więcej, nigdy nie chodzę na około zarzucać wędki, bo jest to dla mnie większy wysiłekniż iść którąś z dróg wspinaczkowych . Wychowałem się wspinaczkowo w innych czasach sprzętowych, niż te które Znasz Ty czy Kominiarz. Jestem przekonany, że lina która miała przetarcia koszulki o której rozmawialiśmy miała i tak większą wytrzymałość niż lina podciągowa na której w latach młodości wspinałem się tysiące razy. Nie rozumiecie zatem, że dla mnie nie było to żadne ryzyko w porównaniu do tego do czeo przywykłem. Po prostu bułka z masłem. Chodzi chyba o pewną dawkę adrenaliny, która towarzyszy wspinaniu. Dla jednego jest zgrozą dla innego chlebem codziennym.
Ciekaw jest Twojego komentarza filmu z Huberami o przejściu Nosa. Nosa z Jacą robiliśmy asekurując się na całej długości i zajęło nam to 15 godzin a jest to i tak najszybsze polskie przejście w tym stylu (z shortfixingiem Wawa z Macko byli szybsi ale to również ponad 10 godzin). Huberowie robią to przeszło pięć razy krócej ale asekurują się na granicy rozsądku. Nawet dla mnie ich przejście to szaleństwo - dla nich jedno z wielu przejść tego typu.
Spróbuj/cie popatrzeć na to z tej strony.
AM
