Re: Wracamy do dyskusji

Do Bratka:Tradycja wynurza się z historii.Za umowny początek uważa się zdobycie Mt Blanc.Drogą "od dołu",logiczne przecież innej mozliwosci nie było.Droga wtedy to wejście na wierzchołek góry z reguły nałatwiejszą mozliwościa.
Z czasem alpinizm staje się autonomiczny w stosunku do zdobywania w sensie geograficznym (bieguny,nieznane lądy) Pojawia się pojęcie trudności wraz z ewolucja pojęcia drogi.Droga na wierzchołek nie wystarcza,drogą staje się zdobycie sciany (w Tatrach ten etap jest inicjowany bojami o Zamarłą,w Alpach wczesniej),póżniej chodzi o przejście logicznej (wybitnej) połaci sciany(Filary,kominy itp).Wreszcie droga to problem rozwiązania wolnej połaci sciany.Wszystko to odbywa się TAK SAMO tzn od dołu i to jest PIERWSZY punkt archimedesowy.Jednoczesnie ewoluuje sprzęt,przyrządy i techniki asekuracyjne,pojawia się mgliste pojęcie dobrego stylu przejscia.W tej ostatniej definicji (droga jako problem zdobycia wolnej połaci ściany) załamuje się "klasyczne"(tradycyjne) wspinanie(chodzi o lato). Rozwiążanie wolnej połaci sciany (w tamtych czasach) umozliwiała jedynie technika hakowa.Klasyka (wspinanie po NATURALNEJ rzeżbie:DRUGI punkt archimedesowy) wyradza się w Erę Direttissimy( sama direttissima jest koncepcją z zakresu estetyki,realizuje postulat wertykalizmu .Narodziła się w latach 3o tych,zwróć uwagę na ówczesne koncepcje , taki neopozytywizm,to nie przypadek, tylko dziecko swojego czasu!)
Renesans klasyki( już niekoniecznie w rozumieniu tradycji!!!) przychodzi ze skałek.Ale w skałkach droga(i) zwłaszcza ekstremalna to tylko "ciąg logicznych przechwytów" albo nawet "ciąg przechwytów dajacych pożądaną trudnośc"W celu "ustawienia takiego ciągu" zarzuca się pierwszy punkt archimedesowy,mówiąc prościej zarzuca się najpierw wędkę (oczywiście nie wszędzie ,nie w rejonach o utrwalonej tradycji)
Rozpoznanie z góry zaprzecza pierwszemu punktowi archimedesowemu (drugiemu zaprzecza hakówka).Sposób asekuracji,rodzaj przelotów jest sprawą drugorzędna.Chociaż nie wszędzie!.Wewnątrz tradycji trwaja o to spory a szkoła brytyjska wydaje sie wręcz w nieranieniu skały upatrywać zasadniczy postulat."Kontynentalna"etyka tradycyjna (kluczową rolę miały tutaj doswiadczenia wspinaczy niemieckich,siłą rzeczy kłanie sie jednak Saksonia) nie protestuje przeciwko takim czy innym przelotom byle były osadzone od dołu (np na Marmoladzie. Co nie znaczy że tradycjonalizm to monolityczny kierunek,raczej rodzaj archipelagu...Alternatywę stanowi "styl francuski zwany inaczej "etyką .RP" .Ta ostatnia nazwa wydaje się właściwsza,podkreśla uniwersalizm (obowiązującego) stylu.Poza RP nie ma wspinania.W tradycjonaliżmie dałoby się wyróżnic kilka dozwolonych stylów ale zasadniczo "dobry" i "zły".
Ja tak to widzę ale tradycjonaliści może widzą to inaczej.