Cześć,
przed ukończeniem prac związanych z udostępnieniem Dużego (Drugiego) Pochylca - a sporo jeszcze zostało do zrobienia - nie chciałem wchodzić w dyskusję na publicznych forach. Udostępnianie parków narodowych dla wspinania to bardzo delikatny temat - zbyt dużo wysiłku (w tym przede wszystkim organizacyjnego) włożyliśmy w legalne udostępnienie tej skały, żeby teraz coś zepsuć przez nap..nki w necie. Jednak Andrzej wywołał mnie do tablicy - postaram się krótko wyjaśnić, co i jak.
Działania związane z udostępnianiem Pochylca II trwają od jesieni 2013 r i prowadzone są w ścisłej współpracy z Ojcowskim Parkiem Narodowym. Równolegle zajmowaliśmy się Pochylcem I (podesty, toi-toi itd.). Po uzyskaniu odpowiednich zgód (rada naukowa OPN, ekspertyzy ornitologiczne i florystyczne) pierwsze prace na Pochylcu II rozpoczęliśmy latem 2014 r. w zespole 3-osobowym (Leser, DamianG i ja). Dostęp do ściany od dołu był niemal niemożliwy ze względu na bujną roślinność, w prawej części ściany dało się jakoś działać ze zjazdu, w rejonie filara (ściana która opada w stronę drogi) możliwe były tylko prace w górnej połowie ściany - niżej rosły kilkunastoletnie drzewa. Osadzono wtedy dwa stanowiska poniżej krawędzi ściany (poniżej tych zamontowanych przez Andrzeja) - wymóg OPN ze względu na ochronę muraw na wierzchołki, oczyściliśmy także wstępnie rejon filara z kruszyzny. Z rysy na ścianie czołowej filara bez użycia narzędzi wyjmowałem sporej wielkości bloczki - śladów wspinania nie było tam żadnych.
W tym czasie (od jesieni 2013 do lata 2014) rzeczywiście kilkukrotnie rozmawiałem z Andrzejem o jego wcześniejszych działaniach na Pochylcu II - na początku Andrzej wspominał, że miał tam nawiercone kilka projektów, potem okazało się, że zamontował dwa stanowiska (łańcuchy) zjazdowe, ale same drogi nie były przygotowane do obicia. Mieliśmy się umówić na wizję lokalną, ale się nie udało. Ja akurat pod Pochylcami bywałem wtedy stosunkowo często, ale czasem trudno się zgrać z terminami. Wtedy też zaprosiłem Andrzeja do prac ekiperskich - sprzęt (ringi i kleje) mieliśmy zapewniony dzięki dotacji Fundacji Kukuczki. Z pewnością nie obiecywałem Andrzejowi pierwszeństwa w obijaniu dróg - chociaż był pierwszą osobą, z którą rozmawiałem o ewentualnych pracach. Od tego czasu (lato 2014) Andrzej się ze mną nie kontaktował.
W każdym razie i tak skała nie nadawała się wtedy do obicia ze względu na mega kruszyznę i las rosnący pod ścianą. Dodatkowo wskutek donosu do OPN (rzekome gniazdowanie puchacza) dokładnie dzień po naszych pierwszych działaniach prace trzeba było wstrzymać na ponad pół roku, park przeprowadził dodatkowe ekspertyzy ornitologiczne, konieczne było kolejne posiedzenie rady naukowej (pozytywna decyzja dopiero w grudniu 2014) oraz załatwienie zgód na wycinki (kolejne wizje lokalne z gminą i parkowcami) i załagodzenie konfliktu z właścicielami działki pod skałą.
Zimą do prac porządkowych (wycinki, usuwanie krzewów, przygotowanie ścieżki podejściowej) niestety chętnych nie było wielu, zdecydowaną większość roboty odwalił samodzielnie Włodek Porębski (wszystkie wycinki, w sumie kilkaset m2 + ścieżka + usuwanie części drewna), jeden dzień pracowałem też razem z Rysiaczkiem Emilewiczem przy usuwaniu badyli - to są dziesiątki metrów3 drewna zalegającego na stromym stoku, jeszcze wiele tego zostało.
Mniej więcej na początku kwietnia we wszystkich mediach wspinaczkowych opublikowaliśmy informację o "zielonym świetle" na działania ekiperskie. Od tego czasu odezwało się do mnie kilkanaście osób, chętnych do obijania dróg. Każdy dostawał ode mnie takie samo info - dokładnie takie, jakie przekazałem Andrzejowi latem 2014: zapraszamy do obijania, dajemy materiał, ale poza samą ekiperką jest do wykonania prac robót porządkowych (kruszyzna, usuwanie krzona itd.). Każdy, kto chciał działać miał (i dalej ma) taką możliwość. Ostatecznie za robotę wzięli się Grzesiek Rettinger, Leser i Damian, co nie oznacza że dla innych nic już nie zostało.
Trochę mnie wkurza, jak Andrzej pisze o ogromie prac, które przeprowadził w 2006 i o usuwaniu setek krzaczorów i jeszcze że "w całej tej zabawie, najtrudniejszą pracę wykonuje się poza wspinaniem, akt prowadzenia jest tylko wisienką na torcie". Brałem udział w pracach ekiperskich na wielu skałach, z różnymi ekiperami. Nie wiem, czy jest inna skała, w której stosunek czasu poświęconego na prace porządkowe i załatwianie formalności do tego przeznaczonego na samo obijanie byłby bardziej niekorzystny.
Nikt nie kwestionuje wkładu Andrzeja w odkrycie Pochylca II dla wspinania. Ale z pewnością w 2006 czy wcześniej nie wykonano tam "ogromu prac". Tak jak pisał Leser - każda z dróg i projektów wymagała solidnego oczyszczenia z kruszyzny, na niektórych liniach była aż tak duża, że nie wyobrażam sobie, żeby ktoś to przechodził. Z pewnością pod skałą nie wycięto dziesięć lat temu setek krzaków. Drzewa, które zostały wycięte pod skałą przynajmniej w części miały co najmniej kilkanaście lat (na pewno te opierające się o filar). Nie wątpię, że w 2006 wykonane zostały jakieś prace, ale pisanie o ich ogromie to lekka przesada.
Sytuacja na dzisiaj wygląda tak - cały czas jest sporo do zrobienia w zakresie uporządkowania terenu pod skałą, do obicia jest jeszcze co najmniej kilka linii (w tej chwili najlepiej zorientowani co do stanu prac są Grzesiek i Leser). Konieczne jest umocnienie ścieżki i umieszczenie w rejonie podestów tablic informacyjno-edukacyjnych. Dodatkowo we współpracy z OPN zostanie przygotowany mini-przewodnik wspinaczkowo-przyrodniczy po Pochylcach. I na tablicach, i w przewodniku będzie info o osobach, które odkryły Pochylce do wspinania i nikt nie zamierza pomijać wkładu Andrzeja.
Jeżeli są chętni do prac porządkowych to proszę o kontakt ze mną, albo lepiej z Włodkiem Porębskim. A Ci, którzy chcą pomóc ekiperce najlepiej niech kontaktują się z Damianem i Leserem - oni w tej chwili najwięcej tam działają i są na bieżąco.
pozdrawiam
Miłosz
