Arki Napisał(a):
> A niby dlaczego źle o przyrządzie? Raczej źle o
> karabinku. A nie o nim wszak rozmawiamy.
Właśnie, że o przyrządzie. Część energii idzie na podgrzanie karabinka, część na podgrzanie przyrządu. W zależności od kształtu przyrządu, proporcje między tymi wielkościami mogą się zmieniać. Jeśli po szybkim zjeździe karabinek jest gorący, a przyrząd nie, to znaczy, że za dużo ciepła wydziela się w karabinku, a za mało w przyrządzie - zapewne dlatego, że jego kształt w mniejszym stopniu wymusza tarcie o przyrząd, a w większym o karabinek (np. poprzez zmodyfikowanie kątów, pod jakimi lina dochodzi i odchodzi od karabinka).
> Zależy to od stosunku powierzchni do objętości
> (przy zachowaniu stałych innych parametrów) -
> zmniejszenie masy przy (prawie) tej samej
> powierzchni polepsza ten stosunek.
Odwrotnie. Im mniejsza masa, tym bardziej się nagrzeje.
Przy oddawaniu ciepła do otoczenia liczy się powierzchnia, a objętość nie ma znaczenia, natomiast szybkość przyrostu temperatury przy zjeździe na tyle szybkim, że wpływ chłodzenia powietrzem można pominąć, zależy tylko od objętości - powierzchnia jest w tym przypadku bez znaczenia.
> Cienkie
> ścianki r4 pełnią tę właśnie rolę. Jest to
> "rozwinięta powierzchnia boczna" jak to ująłeś
> tylko zaimplementowana w inny sposób - poprzez
> zmniejszenie objętości.
Znów coś mącisz. Co ma piernik do wiatraka? Fajnie, że powierzchnia wzrosła, ale zmniejszenie objętości nie ma tu nic do rzeczy. Pod wzgledem termicznym, najlepszy byłby przyrząd mający jednocześnie dużą objętość i powierzchnię.
> > Dobry przyrząd zjazdowy (przynajmniej pod
> > względem uniknięcia przegrzania liny)
> > powienien mieć po szybkim zjeździe temperaturę
> > porównywalną z karabinkiem.
> A skąd wziąłeś tę prawdę to już nie mam
> pojęcia.
Z głowy. Powiedzmy, że chcemy zoptymalizować termicznie układ karabinek / przyrząd tak, by najmniej zagrażał linie. Przy zjeździe osoby o ustalonej masie m z ustalonej wysokości h do rozproszenia jest porcja energii równa m*g*h, niezależnie od tego jaki mamy kubek i karabinek. Cała ta energia zamieni się na ciepło, które wydzieli się po części w karabinku, po części w przyrządzie (do tego jeszcze mała część w samej linie, co można tu zaniedbać). Jeśli przyjmiemy, że karabinek ma masę mk a przyrząd mp (oba z tego samego materiału), to mając warunek w postaci mk+mp=const, możemy wpływać na końcowe przyrosty temperatur obu elementów (odpowietnio dTk, dTp) zmieniając stosunek mas elementów i ich kształty, jednak z podstaw kalorymetrii wynika, iż:
mk*dTk + mp*dTp = m*g*h / C
gdzie C jest ciepłem właściwym stopu, z którego wykonano oba elementy.
Im większe dTk tym mniejsze dTp i na odwrót. O szkodliwości dla liny decyduje temperatura maksymalna kontaktujących się z nią elementów, więc spośród wszystkich możliwych przypadków najkorzystniejszy jest taki, w którym dTk = dTp. Zmniejszając pierwsze, zwiększymy drugie, więc zwiększy się również wartość funkcji max(dTk, dTp), która decyduje o szkodliwości dla liny.
Nie wiem, czy to rozumiesz, ale tak po prostu jest:-)
> Oba powinny mieć jak najniższą.
To prawda, ale jak już pisałem, przy określonej sumie mas karabinka i przyrządu, optimum wypada przy równych temperaturach.
Chcąc, by obie temperatury były jak najniższe, musimy po prostu zwiększyć masy obu elementów - kilogramowy karabinek z kilogramowym kubkiem prawie się nie nagrzeją, ale to trochę mało praktyczne.
> Jeździłem na rej samej linie, w tych samych
> warunkach, na tym samym karabinku (!) - tylko
> przyrząd sie zmienił (ATC G na r4). Karabol był
> tak samo gorący z przyrząd mniej.
Akurat. Tak samo gorący. Wydaje Ci się i tyle. Nie wiesz, dopóki nie zmierzysz.