Re: urobienie VI.5 jest jak....

Wg mnie to jednak bieganie jest dużo bardziej urazowe. Wszyscy moi znajomi, 7 osób jeśli dobrze zliczyłem, łącznie ze mną, którzy się wkręcili w bieganie i trenowali a nie jeno truchtali, w ciągu 2-3 lat doznali kontuzji wymagających paromiesięcznych przerw. Padały głównie kolana, biodra, mięsień płaszczkowaty i pas biodrowo-piszczelowy.
Wśród wspinaczy (dużo większa próbka bo parę-dziesiąt/-set ludzi) takie kontuzje wykluczające całkowicie z aktywności treningowej to rzadkość.
Ja osobiście po dwóch latach wspinania (pierwszy rok lajtowy, drugi ostrzejszy) urobiłem VI.3. VI.5 padło po 5ciu latach.
Po dwóch latach biegania, gdzie pierwszy rok pobiegiwania po 4-5 km, w drugim kupiłem garmina i zwiększyłem masywnie objętość dodałem interwały, FT itd., urobiłem 3.42. Potem się skasowałem w jakimś 21km trialowym i 2 miesiące ledwo chodziłem nie mówiąc o bieganiu. Więc nie wiem czy dam radę jeszcze te trzy lata biegać (coby do VI.5 mieć porównanie)

Wspinam się 13 lat i nigdy się nie doznałem ostrej kontuzji (będącej efektem wspinania) , która by wymusiła przerwę. Jak palant przerwę zrobiłem na Iron Mana i teraz muszę odbudowywac formę wspinaczkową. Never again!!!