micaj!
na pierwszy rzut oka masz rację, na drugi już nie.
artykuł w Gorach nie był li tylko czystą relacją z wyprawy, chodzilo w nim o smaczki i klimaciki Taghii i nasze przygody....
On wlaciwie nie byl w ogóle relacją to mialo byc bardziej opowiadanie
To jest dla mnie o wiele wazniejsze w artykulach niz opisywanie kazdego szczegółu wspinaczki - bo to wiekszosci ludzi nie interesuje ,wazne sa przeżycia , emocje...
Artykulu w magazynach sa ograniczone do pewnej ilosci znaków - to co nieważen- redakcja lub autor, usuwa.
akurat w tamtym przypadku wątek którego szukasz zostal nawet napisany, ale usunąlem go z tekstu bo nie uwazałem za ważny (być moze sie myliłem być moze nie).
(byl jesze artykul w taternku chyba tem tez nie ma czegoszukasz, był tez tekst w Extremium (tu casus Gor) nic o tym nie pisalem bo to nie należey do opowiadania.
Co wiecej bedzie tekst w Climbingu i znow o tym nie napiszę bo nie o tym jest ow material.
Nie chcialbym jednak abys wyciągnał wniosek że coś tailiśmy , i Borek , i Eliza i ja opowiadaliśmy o tym na wielu slajdowiskach.
Naprawde w obliczu wytyczenia tak trudniej drogi i takiego wycienczenia jakie nam sie przytrafiło chyba nikt z nas nie myslał że ktoś bedzie to negował po kilku latach.
Musisz pamietać że Barracuda to była pierwsza naprawdę hardcorowa droga klasyczna poprowadzona (dla niektorych: wytyczona) przez Polaków.
To byl naprawde przełom , po latach uwielbienia dla hakówy itp...
My osobiście byliśmy bardzo dumni i wciąż jestesmy z naszego osiagniecia.
Przygnębiajace jest tylko to że przy kazdej możliwej okazji
dostajemy głównie kopniaki od tego środowiska.
Na szczęscie przychodzi nieco gratulacji od dobrych wspinaczy ze świata i tylko to pozwala mi sie rozwijać.
pozdrowienia!
david