Szanowna Komisjo Etyki Wspinaczkowej,
:) Chciałem z Wami skonsultować potencjalne ograniczniki na wspomnianych drogach. Obie nie mają podanych żadnych ograniczeń. Lecz w przypadku brytyjskiej flegmy pozwoliłem sobie chwytać za płetwę (rysę) po lewej co zdecydowanie ułatwiło sprawę (i w moim odczuciu trudność była na poziomie 2/2+)-zjeżdżając przyglądnąłem się przebiegowi dokładnie na wprost i da się to zrobić płytą a trudność jest wtedy myślę adekwatna dla trójki (no takiej sytej).
W drugim przypadku-konta na kajmanach z kolei raczyłem sięgać za kant co również ułatwiło sprawę i myślę, że trudności trójkowe to nie były. Jednakże próbując kilku przechwytów czysto po płycie wydało mi się to zdecydowanie trudne (więcej niż za VI.3).
No i teraz pytanie- czy te przejścia można uznać?
Jak Wy zapatrujecie się na te drogi? Oraz takie generalne założenia przejść: czy w myśl "co nie jest zabronione jest dozwolone" i jeśli w topo nie ma żadnego "ogr", nie przekraczamy linii sąsiednich ringów a nasze ringi są w zasięgu ręki (w przypadku flegmy- po sporym wysięgnięciu) to nie ma się do czego przyczepić?
Czy może jednak stosuje się domyślne ograniczniki na zasadzie hmmm "jak jest za łatwo to nie można" albo na "takich drogach nigdy nie ma zacięć/kantów/rys (no chyba, że z nimi jest również trudno)".
Zapraszam do dyskusji i z góry dzięki za wszystkie komentarze (poza obelżywymi:).
Pozdro,
K