andrzej Napisał(a):
-------------------------------------------------------
> Mija powoli piąty sezon lat od chwili, jak
> zaczęliśmy akcję czyszczenia i reekipwania
> Mnicha w ramach Akcji TBM.
>
> Jest to jak sądzę, wystarczający okres aby
> zweryfikować wykonane prace.
> Dlatego zwracam się z prośbą o Wasze zdanie na
> ten temat, co jest zrobione dobrze a co należy
> poprawić lub zmienić.
>
> Pozdrawiam Andrzej Marcisz
Witam
Postaram się nie bić piany i skoncentrować na Twojej prośbie.
Przede wszystkim należą się Wam ogromne podziękowania za wytyczenie pięknych linii na tym niezwykym w skali naszego kraju kawałku skały oraz za konsekwentne zrealizowanie koncepcji Mnicha jako ściany "bez młotka". Bezspornie zasłużyliście sobie na miano Kustoszy rejonu i jeszcze długo szeregowi wspinacze będą o tym pamietać. Wielkie dzięki za to! Doskonale wiem ile czasu wymaga taka praca w skałach, ile wymaga w warunkach tatrzańskich mogę sobie jedynie wyobrażać.
Jednocześnie cieszy mnie Twoja postawa, której wyrazem jest założenie tego wątku. Nawet najlepiej wykonana praca może być oceniana i analizowana, choćby na potrzeby "przyszłych pokoleń".
Zacznę może od tego co mi się szczególnie podobało.
- z Waszych nowych dróg udało mi się powspinać na razie tylko na Superacie, Florecistce, Folwarku
i wszystkie te drogi uważam za bradzo ładne (Superata mnie swego czasu nawet zachwyciła).
Jestem pewien, że nie zawiodę się również estetyką pozostałych Waszych linii, chociaż muszę przyznać, że w conajmniej dwóch przypadkach (Metalica i American Beauty) mam do nich pewne zastrzeżenia, o czym później.
Fajnie, że zachowaliście naturalną asekurację na Rysie Kopczyńskich (4 wyciąg Florecistki), natomiast konieczność zakładania dwóch własnych punktów na końcówce Folwarku wydaje mi się bez sensu. Oczywiście uznaję prawo autora ;)
- Zdecydowanie zyskały na estetyce i klasie drogi na północnej ścianie Mnicha. Dzięki temu, że wybiliście dużą większość haków (w przewadze starych rzęchów), wyciagi zyskały na estetyce i wymagają obecnie asekuracji prawie wyłącznie z kości i friendów.
Drogami takimi jak Kant Hakowy, Międzykancie, Kant Klasyczny, Klasyczna, Orłowski na pewno będzie zachwycać się większość wspinaczy i Wy macie w tym swój spory udział.
- Wydaje mi się (nie robiłem niestety jeszcze po akcji), że podobna sytuacja ma miejsce w przypadku kilku dróg-wyciągow na wschodniej ścianie - Fereńskim, Hobrzańskim, Kosińskim i Międzymiastowej. Wyciagi zostały wyczyszczone i zarazem został zachowany ich charakter i obecnie zachęcają do bezpiecznego wspinania na własnej protekcji.
Przypadek wbicia spitów na Kosińskim i Międzymiastowej wzbudził w środowisku spore emocje, ale po usunięciu spornych punktów przez Miksera sytuacja wydaje się być opanowana, a drogi ostatecznie tylko zyskały na estetyce i klasie. Wydaje mi się, że historia z dobiciem i usunięciem spitow na tych dwóch ostatnich drogach będzie cenną lekcją dla osób, które w przyszłości będą się angażować w tego typu niewdzięczne akcje, jak wymiana asekuracji na starych drogach w Tatrach
- Bardzo podobał mi się efekt Waszej pracy na Wariancie R, sczególnie na kluczowym dla drogi wyciągu. Obecnie wyciąg jest praktycznie wyczyszczony z haków. Teraz wykorzystuje się praktycznie tylko jeden stały punkt - spit - w miejscu gdzie rysa zanika (bezpieczna asekuracja jest tu także możliwa, ale ten punkt akurat mnie nie razi, tymbradziej w kontekście poprzedniego oblicza tego wyciągu...). Droga zyskała na klasie, a przy tym asekuracja jest wystarczająco komfortowa i nie można tu mówić o spadku bezpieczeństwa z tytułu niezastąpienia starych haków spitami, jak dyktowało Porozumienie
Gdyby ściśle postępować według postanowień akcji "Tatry bez młotka" - moim zdaniem w kilku punktach chybionych o czym później - wyciąg ten byłby całkowicie ubezpieczony spitami... Dziękuję Wam bardzo, że stało się inaczej. Ta droga jest i będzie zawsze IKONĄ Mnicha i z tego względu należy jej się szczególne traktowanie. Rysa jest piękna, a wspinanie w niej daje dużo satysfakcji. Na kolejnych wyciągach dobrze byłoby jeszcze zmienić kilka rzeczy dążąc do ideału, ale i tak moje wrażenia są bardzo pozytywne.
- 2+1, droga z uwagi na życzenie autora pozostawiona "bez zmian". Cieszę się, że zdanie autora zostało uszanowane, choć prawdopodobnie będzie to skutkowało mniejszą frekwencją. Osobiście nie miałbym nic przeciwko gotowym stanowiskom (bez wierconych przelotów), żeby nie łamać konwencji ściany, ale tak jak jest - jest też dobrze. Mam tylko nadzieję, że od czasu do czasu zechce się komuś trochę poczyścić skałę z porostów. Ja się wybiorę na 100% ze szczotką :)
- Super, że chciało Wam się oczyścić z wielu skorodowanych haków drogi takie jak Wachowicz, Baryła, Dolny-Górny, czy Łapiński. Osobiście mogę się wypowiadać w tym zestawie tylko na temat Wachowicza.
Droga wygląda o wiele estetyczniej, niż w czasie mojego przejścia w 2005 roku, tymnieniej - pomimo niebanalnej asekuracji z kości i friendów - wydaje mi się, że ilość spitów mogłaby być ciut mniejsza, bez utraty bezpieczeństwa powtarzających zespołów. Drogę w nowym obliczu oglądałem niestety tylko z boku, więc nie jestem w 100% pewien tej tezy (opieram się na wspomnieniach z mojego przejścia i porównaniu tego do obecnego rozmieszczenia sptow).
Teraz o zmainach, które mi się nie podobają.
1. Zacznę od najgrubszego moim zdaniem błędu, jakim było spreparowanie skały pod kątem klasycznego przejścia Metallici. Stworzyliście co prawda nową, trudną (może i piękną) drogę, ale posunęliście się do jednego z największych etycznych ciosów poniżej pasa... Piszę oczywiście o fakcie wykucia kluczowego chwytu na pierwszym wyciągu Waszej drogi. Dziwi mnie do dzisiaj, że tak doświadczony i doborowy zespół mógł posunąć się do czegoś takiego W GÓRACH! Nie rozumiem tego tymbardziej, że nie byłoby chyba najmniejszego problemu w tym, żeby Metallica startowała od półek, tak jak wiele innych dróg (albo nawet wyciąg niżej). Dół drogi mógł przecież zostać projektem i czekać na prawdziwe przejście klasyczne. Z relacji powtarzaczy rzeźba na tym wyciągu jest i nie powinno być problemu z przejściem wyciągu bez ingerencji w rzeźbę skały.
Na Waszym miejscu (nie jest to oczywiście groźba ;), a raczej sugestia) doprowadziłbym wyciąg Unforgiven do stanu pierwotnego i rozwiązałbym go tak jak trzeba, albo w razie niepowodzenia dał rozwiązać innym. Jeśli sami tego nie zrobicie, prędzej czy później ktoś (na pewno nie ja) zrobi to za Was. Macie jeszcze szanse wyjść z tej sytuacji z twarzą. W oczach wielu osób nie ratuje Was nawet bezsprzeczny fakt bycia kustoszami i dobroczyńcami Mnicha.
2. Sprężyna. Pisałem już kiedyś o tym. Jest to droga, która straciła całkowicie swoją klasę po Akcji. Obecnie jest to popularna droga kursowa dostępna dla sprawniejszych kursantów.
Pierwszy wyciąg VI w wersji oryginalnej (wspólny ze Stanislawskim, obecnie można robić też Sprężynę z niezależnym prostowaniem) jest praktycznie całkowicie ubezpieczony w trudnościach mimo obecności doskonałych szczelin.
Drugi wyciąg VII- (dawniej był to kluczowy wyciag przede wszystkim ze względu na jego klasę) jest obecnie praktycznie całkowicie ubezpieczony, mimo że asekuruacja na większej jego części jest możliwa przy użyciu zwykłych kości typu roks. Dla mnie oczywistą koniecznością było zastąpinie zbawiennej jedynki na środku płyty spitem, zrozumiałbym nawet argument o zabezpieczeniu kluczowego startowegi okapiku drugim spitem (mimo, że siada dobry roks) ale na odcinku pomiędzy stanowiskiem, a połączeniem z American Beauty jest tych spitów bodajże 5, a gęstość asekuracji przekracza nawet standardy średniej drogi skałkowej. Po połączeniu z American Beauty mimo świetnych szczelin są pod ręką kolejne bolty. W sumie na drugim, klasowym niegdyś wyciagu zakłada się obecnie jedną kość...
Trzeci wyciąg na pierwszych 5-7 metrach wspólnie z American Beauty i pomimo dobrej asekuracji w rysie pod reką są spity z tej drogi. Zacięcie co prawda nie jest ubezpieczone, ale przed stanowiskiem jest jeszcze jeden bolt wbity przy rysie w której siada być może najłatwiej nr 3 camalota (rozmiar poza standardem wg porozumienia, co zresztą wydaje mi się dość śmieszne w kontekście obecności takiego rozmiaru w zestawie większości zespołów kursowych w skałkach), ale bez większego problemu można sobie poradzić mniejszym rozmiarem w odległości 0,5m od tamtego.
Czwarty wyciąg wydaje się wyczyszczony z haków, spity przy rysach na nim nie rażą (jest chyba jeden?), ale na starcie narzuca się (niepotrzebnie) wpinka do wariantu Szaloną Rysą.
Reasumując - Sprężyna jest piękną historyczną drogą, którą cechuje na większej części świetna asekuracja z kości i friendów, a kluczowy okap i 8 metrowa płyta nad nim stanowiły niegdyś o klasie drogi i wymagały odwagi w wychodzeniu nad przeloty.
Obecnie mamy do czynienie w dolnej części z drogą prawie-ubezpieczoną, z kluczowym odcinkiem obitym gęsto nawet jak na skałki, natomiast górna część drogi jest "okraszona" na odcinkach wspólnych zbyteczną asekuracją z dróg sąsiednich, które mimo ósemkowych trudności musiały z jakiejś przyczyny w banalnym terenie IV-V zachować gęstość obicia. Przecież można było te spity choćby lekko odsunąć, tak żeby wpinka do nich nie narzucała się tak bardzo jak teraz, albo nawet pozostawić fragmenty wspólne bez stałych punktów, co na drogach o tej trudności nie powinno być żadnym problemem.
Kończąc mój dość szczegółowy wywód jeszcze raz dziękuję za ogromną pracę włożoną w zerwy Mnicha. Mam nadzieję, że moją wypowiedź potraktujesz jako przyczynek do dalszej dyskusji nad standardami reekipowania tatrzańskich ścian i uwzględnisz w ewentualnych poprawkach.
Pozdrawiam
Michał Kajca [
pza.org.pl]
Wesprzyj walkę o swobodny dostęp do skał!
naszeskaly.pl