Tribal Napisał(a):
-------------------------------------------------------
> i jeśli są tacy skuteczni, to czemu nie
> ma żadnych ośrodków gdzie tylko oni leczą?
W klasycznej PZP jest miejsce zarówno dla -chologa
jak i -iatry. Ale jest też wiele prywatnych poradni,
są ośrodki leczenia nerwic, praktyki prywatne
pojedynczych psychoterapeutow o takim
wyksztalceniu.
> Musimy też rozróżnić czy piszemy o psychologii
> ogólnie (która przynajmniej stara się stosować
> statystyke) czy o psychoterapii. psychoterapeuta
> opiera się jedynie na konstrukcie myślowym, który
> wdraża w życie,
Nieistotne, na jakim konstrukcie się opiera.
Liczą się tylko wyniki - konkretne, w pomaganiu ludziom.
> a ten na parunastu-set przypadkach
> sie sprawdz lub nie...w wydaniu innego
> psychoterapeuty ten sam konstrukt moze się juz nie
> sprawdzać.
Święta prawda.
> Wytłumacz mi jeśli masz o tym pojecie,
> skąd się bierze brak statystycznie ważnych różnic
> w efektywności TBC i psychoanalizy w różnych
> zaburzeniach psychicznych?
Dla mnie to oczywiste. Gdyby były istotnie ważne
różnice, to metoda X byłaby względem danego
zaburzenia bardziej skuteczna, a metoda Y -
mniej. Do osobnika stosującego metodę Y
przestali by przychodzić pacjenci, pardon,
klienci. A X miałby ich sporo. Z czasem o
nieskutecznej metodzie Y przestano by mówić
nawet na studiach. Metody oparte na nieskutecznych
modelach wypadają z gry, zostają te, które mają
mniej więcej porównywalne sukcesy, i to jest
odpowiedź na Twoje pytanie. Możesz być sobie
wyznawcą analizy transakcyjnej, NLP, behawiorystą,
hipnoterapeutą - to mało istotne, liczy się tylko to
ilu klientom pomogłeś w typowych problemach,
dajmy na to - nerwice, komunikacja w małżeństwie,
uzależniania, cały obszar pracy psychoterapeutów...
> Moim zdaniem wynika to
> z tego, ze stosując najróżniejsze szkoły i tak
> najważniejsze jest doświadczenie, empatia i inne
> cechy indywidualne psychoterapeuty...
Oczywiście !!!
> czyli tak jak
> u księdza, wróżki i szamana.
Nie wiem jak ksiądz, natomiast wróżka i szaman mogą
sobie być całkiem niezłymi terapeutami, lepszymi od
placebo (w postaci kukły z magnetofonem w środku
udającej że słucha czyichś zwierzeń)
Ale nie umywają się do dobrych specjalistów
choćby od psychoterapii grupowej.
> W psychiatrii aż
> takich rozbierzności pomiędzy różnymi lekarzami
> nie ma, a jeden lek działa zwykle podobnie.
Tylko pytanie co możesz nim wyleczyć. Prawda jest taka,
że dla większości normalnych ludzi mających normalne
problemy na tle np. nerwicowym nie możesz zrobić nic.
Możesz chemicznie pomóc cyklofrenikowi, możesz
schizofrenikowi zapisać haloperidol, możesz leczyć
poważne choroby psychiczne, których występowanie
jest jednak bez porównania rzadsze, niż ma to miejsce
w przypadku problemów kwalifikujących się do psychoterapii
(nie farmakologicznej !!!).
> Ja mam
> tylko trzech zaufanych rozsądnych psychologów do
> których wysyłam pacjentów bez strachu, że im
> zaszkodzą...czyżby to dlatego, że każdy po
> studiach może się już nazwać psychologiem i
> prowadzić gabinet???
Nie wiem z jakiego jesteś miasta. Pewnie dużego, bo
i tak znasz WIELU godnych zaufania psychologów.
Większość to jakieś tanie podróby po studiach,
bez doświadczenia, albo nawet szarlatani bez
studiów. Szkodzą oni wizerunkowi tego zawodu
i to bardzo. Zbyt łatwo można się dzisiaj nazwać
psychoterapeutą.
> Jeśli chodzi o psychiatrię to nie przeczę, że
> poruszamy sie w bardzo delikatnej materii, ze
> względu na niedoskonałość pomiarów (co powoli sie
> zmienia...np. mój doktorat polega na próbie
> neuroobrazowania i wytłumaczenia patomechanizmu
> zab.lękowych) , jednak opiera się ona na
> udowadnialnej empirii i stara się tłumaczyć
> wszelkie zjawiska od poziomu komórki, a nie
> humanistycznej ideii.
To prawda, co piszesz, i właśnie dlatego psychiatria
ma tak małe pole do popisu. Bo jeśli nawet istnieją
związki między fizjologią komórki (albo i pracą
całego mózgu) a podatnością na rozmaite zaburzenia
psychiczne, to są to związki bardzo trudne do wyśledzenia.
Do tego stopnia, że przeważnie z góry skazane na
niepowodzenie. Co Ci przyjdzie z tego, że zrozumiesz
np. mechanizm powstawania uzależnienia na poziomie
biochemii mózgu? Będziesz alkoholika leczył farmakologicznie?
Próbować możesz, ale łatwo nie będzie. Ruska brutalna
szkoła hipnoterapii przebije w tej dziedzinie każdy farmaceutyk.
O ile tylko pacjent jest podatny na hipnozę (większość jest).
Rozumienie zaburzeń lękowych, nerwic, natręctw itp na
poziomie komórkowym to jest dopiero bagno... Jak to
nazwałeś? Delikatna materia? Ciekawy eufemizm.
Bardzo niewiele da się w tej dziedzinie zrobić, bo
to po prostu za trudne, posługując się mózgiem takim
samym jak ten, który badasz, nie będziesz w stanie
dogłębnie zrozumieć zasad jego działania i związków
między stanami mózgu a "stanami duszy".
Coś tam się kolorowo wyświetli na NMR, stwierdzisz
wzmożoną aktywność danego obszaru, i za ch.. nie
poznasz, że źródłem problemów pacjenta było np.
molestowanie seksualne w dzieciństwie...
Obszar Twej pracy (związanej li tylko z wykształceniem
medycznym - o całej reszcie nie wiem, może uprawiasz
psychoterapię i może nawet psychologizujesz :-)
to mała cząstka tego, co ludziom "leży na sercu",
i z czym się mogą z powodzeniem zwrócić do dobrego
psychologa. Fakt, że ta mała cząstka to przypadki
najtrudniejsze i w ogóle beznadziejne, ale to nie
poszerza spektrum.
> Ty jednak gówno o tym wiesz
> i powtarzasz jakieś zasłyszane schematy, kolegów
> psychologów co się uważają za lekarzy (sic!).
:-)
Bardzo możliwe.
Oni się jednak uważają za psychologów - ja ich, czasami,
za lekarzy, o ile są psychologami przez duże P (rzadkość).
> Jeśli chodzi o definicję zdrowia psychicznego, to
> psychiatria ze względu na to że jest dziedziną
> medycyny uznaje za zdrowego każdego człowieka
> który nie szkodzi otoczeniu lub sobie, lub sam nie
> uważa się za chorego...więc pewno wszyscy na tym
> forum jesteśmy w "normie"...znajdź mi mistrzu
> złoty w psychologii określenie normalny, lub
> prawidłowy!!!
Z pewnością wież, że jakiekolwiek wartościowanie
nie jest przedmiotem psychologii.
> to dopiero psycholog jest w stanie
> kazdemu wcisnąć, że jego "dysfunkcjonalna
> percepcja pustego penisa, ogranicza rozwój
> superego" ....do tego jeden drugiego nie rozumie
> np. psychoanalityk lakanisty(czego jestem
> swiadkiem w klinice)
Współczuję, że z takimi "psychologami" przychodzi
Ci pracować. Pech zawodu psychologa polega
m.in. na niedoprecyzowanym statucie prawnym.
Oraz, tak jak w wilu innych dziedzinach, w dysproporcji
pomiędzy siłą głosu a treścią do przekazania.
Szpanowanie pseudonaukowymi frazesami to
domena pseudopsychologów (może i z tytułami,
ale bez polotu). Psycholog - Psychoterapeuta
nie bredzi o dysfunkcjonalnej percepcji. A nawet
jeśli czasem mu się zdarzy, to jego atutem
są zawodowe sukcesy. Choćby 95% skuteczności
w leczeniu moczenia nocnego u dzieciaków.
O czym w farmako-psychiatrii mógłbyś co najwyżej
pomarzyć, jeśli w ogóle startowałbyś do takich
przypadków. W psychologiczne teorie wywierania
wpływu, w psychologię reklamy i marketingu
też nie wierzysz? Nie żebym był ich zwolennikiem,
ale potęga działania tych dziedzin czegoś dowodzi.
Że psychologia to jednak nauka.
Sorry wszystkich za off-topic.