Re: Zjazd BEZ prusika

Poniżej przedstawię swoją prywatną opinię na ten temat.
Otóż, poza szczególnymi sytuacjami (takimi jak duże ryzyko oberwania z góry kamieniem lub konieczność wiszenia gdzieś z wolnymi rękami, żeby np. zdjęcia robić etc) nie używam prusika w ogóle. Mam linę tak dobraną do przyrządu, że nawet puszczenie liny nie zaowocuje szybkim zjazdem - z wyjątkiem paru ostatnich metrów. Poza tym, z założenia nie puszczam liny. Zjeżdżając, jestem tak samo trzeźwy na umyśle, jak wspinając się lub asekurując kogoś. Czy ktokolwiek z szanownych kolegów lub koleżanek używa prusika do zwykłej asekuracji prowadzącego? To oczywiście pytanie retoryczne, bo pewnie nawet nie dałoby się tak asekurować (wydawanie luzu byłoby mordęgą). Zatem asekurując kogoś, kto w dodatku może walnąć gruchę i obciążyć linę dynamicznie po wielometrowym locie, nie używamy prusika, a asekurując siebie przy zjeździe bez ryzyka dynamicznego obciążenia liny mielibyśmy używać backupu? Po co? Nie ufamy własnej ręce? Boimy się, że coś nas walnie w łeb i wypuścimy linę? Przecież podczas asekuracji partnera, który jest nad nami, ryzyko spadających kamieni jest większe, niż podczas samodzielnego zjazdu.
Można jedynie dyskutować na temat porównania sił tarcia po całkowitym puszczeniu liny - czy będzie większa, gdy hamowanie odbywa się łącznie w przyrządzie asekurującego na jednej żyle i obciążonym przelocie, czy tylko w przyrządzie zjeżdżającego, ale za to na dwóch żyłach.
Reasumując:
1. dobrze dobieram przyrząd do liny lub odwrotnie
2. prusik, na ogół, jest w tej sytuacji stratą czasu, więc repik tylko sobie dynda przy uprzęży czekając na swoją kolej
3. jeśli stwierdzę, że jednak potrzebuję prusika wiążę go sobie bez problemu choćby w połowie zjazdu
4. jeśli już muszę/chcę użyć prusika, stosuję przyrząd górny, bez przedłużania go jakąkolwiek lonżą, i oczywiście wpinam do nogawki uprzęży. Pętla jest króciutka i tak dobrana do liny, by nie było ryzyka oparcia się prusika o przyrząd. Wyjątkiem jest, oczywiście, spodziewany przejazd przez węzeł.
5. każdy z moich partnerów, włączając wspinających się znacznie lepiej ode mnie, traci na swój zjazd więcej czasu, niż ja, zwłaszcza na samo przygotowanie się do zjazdu i jego zakończenie. Ja też nie jadę tak szybko, jak bym mógł, bo jestem świadom wzrastającej temperatury przyrządu i ryzyka uszkodzenia liny przy długich zjazdach