Beata S potrafi być bardzo wnikliwa i złośliwa jak kogoś nie lubi.
To jej recenzje książki T.Caldwella - a raczej tłumaczenia
12 stycznia o 11:54 ·
Czytamy PRESJĘ Tommy’ego Caldwella w przekładzie głównej tłumaczki Stapisu, pani Gołębiowskiej, która tym razem spisała się nie najgorzej. Choć niestety nadal odważnie stosuje kalki z angielskiego, jak i angielski szyk zdania (no w końcu to przekład z tego języka).
Widać też rozdarcie między chęcią bycia wierną oryginałowi, a chęcią okazania się wytworną i inteligentną, stąd momentami język jak z dziewiętnastowiecznej powieści: „doświadczyła pierwszego z trzech poronień”, nadużywanie słowa „raptem”, zamiast np. „zaledwie” czy „tylko”, nikt niczego nie robi, a wykonuje lub wytwarza. Jest to również język precyzyjny: jeśli uśmiech, to na ustach, jeśli coś zostaje podniesione, to w górę – pleonazmy rządzą. Yosemity, które odmieniały się w innych książkach Stapisu, teraz przestały się odmieniać. Nazwy dróg i formacji z jakiegoś powodu pisane są kursywą, choć w innych książkach nie, co oznacza, nie nikt nad tym nie panuje.
Redaktorka mogłaby pomóc, ale znów się nie udało. Korektorka też najwyraźniej poległa. Dlatego już pierwsze strony wyglądają obiecująco:
„za młodu snuły dywagacje, zastanawiając się”
„Czasem przez te kilka sekund po zawiśnięciu na linie zalewa mnie fala emocji”. [Zawisająca fala?].
„A ja nie miałem odruchu ssania i nie potrafiłem utrzymać ciepłoty ciała”. [Niemowlęta na ogół niewiele rzeczy potrafią…].
„Byłem przysłowiowym słabeuszem” [Nie ma przysłowia o słabeuszu].
„Cały ruch hipisowski, z jego ideałami, nałożył się w czasie z wkraczaniem moich rodziców w dorosłość” [Zbiegł się w czasie].
„Czuliśmy się wyróżnieni, bo tata ustawicznie tłukł nam do głowy, namawiając nas do większego wysiłku i akceptacji jego zapatrywań, że „przygoda jest fajna”. [Raczej nie rozumiemy tego zdania].
„Tata zarzucił mnie na plecy [komu?] i odepchnąwszy się na
kijkach [nie wiemy, jak to się robi] ze zdwojoną siłą, najpierw stał się małą kropką, a potem zniknął w ogóle z pola widzenia… [Komu zniknął, skoro narrator jest zarzucony na plecy ojca?]. Mama spojrzała na Sandy… [Narrator nie może tego widzieć, bo oddalił się na plecach ojca].
„[…] regularnie czułam się jak pirat”.
„W przypadku moim i mojego ojca sprawdziły się łapówki w połączeniu z ekspozycją na traumatyczne przeżycia mniejszego kalibru”.
„Mama wyjęła składane krzesełko i rozłożyła się na nim…”
„Taszczył sprzęt w górę i w dół po linach”.
„[…] wiercił otwory pod stałe punkty asekuracyjne”.
„Zamęczył doszczętnie całe zastępy wspinaczy”. [Doszczętnie można coś zniszczyć].
„Oznacza to, że podchodzi się w górę, podciągają się lub stając na osadzonym w skale sprzęcie”.
„W przeciwieństwie do »hakówki« [dlaczego cudzysłów?], wspinanie klasyczne polega na pokonywaniu wysokości wyłącznie dzięki pracy własnego ciała (przede wszystkim rąk i nóg). Wspinanie klasyczne w języku angielskim określa się terminem free climbing, gdzie free oznacza brak sztucznych pomocy”.
„W epoce Hardinga zdobycie El Capa przy pomocy jakichkolwiek środków wydawało się czystą fantazją”. [Wydaje nam się, że „bez pomocy”, ale może się nie znamy… No i o jakie jakiekolwiek środki chodzi? Na przykład finansowe?]
*
Książka zapowiada się niezwykle interesująco, szkoda więc, że w lekturze przeszkadzają takie byki. No, ale wydawca ma od niedawna w swojej stajni oddaną recenzentkę, która skutecznie odwróci od byków uwagę
Komentarze do: