05 lut 2018 - 09:19:33
|
Zarejestrowany: 18 lat temu Posty: 465 |
Quote
Aklimatyzacja wygląda tak, że wchodzimy trochę wyżej, spędzamy noc, schodzimy, wchodzimy, spędzamy noc, schodzimy - i powtarza się to kilka razy, aż do wysokości 7 tys. m. Tym razem jednak weszliśmy tylko raz. Więc nie nocowaliśmy ani na 6 tys., ani 6300, ani 6500. Więc właściwie do 2 stycznia nie zdążyliśmy się zaaklimatyzować.Potem mieliśmy okres bardzo złej pogody, bardzo silny wiatr, co wynika z położenia Himalajów. Góry leżą pomiędzy dwiema pustyniami: z jednej strony mieliśmy front ciepły, z drugiej zimny, które ścierały się pośrodku. Więc mocno wiało cały czas. Dwa, prawie trzy tygodnie. Nie mogliśmy wychodzić wyżej z bazy, co najwyżej krótsze trekkingi do lodowca. Potem, około 20 stycznia, wiatr trochę się uspokoił, zrobiło się okno pogodowe i wtedy wyruszyliśmy. Najpierw do czoła lodowca, czyli obozu 1. Normalnie to obóz 2, ale zamieniliśmy go na 1. Pierwszego dnia dotarliśmy do czoła lodowca. Potem wspięliśmy się po lodowcu na wysokość 6000. Dwa dni czekaliśmy tam w namiocie. Trzeciego dnia weszliśmy tylko trochę wyżej, jakieś 300 metrów. Potem przeszliśmy trawersem, którego nikt jeszcze nie robił. Wcześniej Kanadyjczycy wchodzili na Nangę innym trawersem, my innym, który wyprowadził nas na 7200, tak że mogliśmy podejść do obozu 4.
Podziel się: |