Tomaszu, wiem że jesteś po AWFie i swoją wiedzę masz. Chciałbym jednak zaakcentować pewną prawidłowość. Scięgna mięśni zginaczy palców, które biorą udział w trzymaniu chwytu, pracują różnie w zależności od rodzaju chwytu. Można to porównać do prowadzenia liny, naskrobałem nawet na szybko prosty rysunek w paintcie. Jeśli prowadzimy linę tak, że ma ona sporo kątów załamania to w momencie obciążenia liny na poszczególne ekspresy zadziałają dosyć spore siły, jeśli prowadzimy na kościach to trzeba się liczyć z tym że kika z nich wyleci ze ściany (rys. A). Jeśli natomiast linia ekspresów układa się nam wzdłuż jednej linii, to po odpadnięciu bywa że nawet oprócz tego ostatniego, innych w układzie nie obciążymy, będą sobie luźno dyndać na tasiemkach wisząc spokojnie w ringach lub osadzonych własnych przelotach (rys. B).
Tak samo jest z naszymi ścięgnami, które lecą sobie wzdłuż kości, a role ekspresów spełniają u nas troczki, które przytrzymują to ścięgno wzdłuż kości. Jeśli używamy chwytu zamkniętego (łuczka) to największe naprężenia działają na troczki (czyli na ekspresy) i w rezultacie możemy je naderwać lub nawet zerwać (tak jak wylatują kości ze ściany.
Jeśli używamy chwytu otwartego (wyciągniętego) to troczki nie są narażone na zerwania, możemy to porównać do liny prowadzonej wzdłuż jednej linii, bez żadnych załamań w prowadzeniu.
To o czym mówisz to naturalna sprawa przeciążeń podczas używania jednego tylko rodzaju chwytu, ale taka kontuzjogenność na pewno jest dużo mniejsza, niż używania chwytu zamkniętego.
wstawiam mój schematyczny rysunek:
[
img543.imageshack.us]
Wolę oddać bezdomnemu, niż dołożyć INWalidzie.
