Przyznaje się, że zdarzało mi czasami jeszcze w gimnazjum bądź liceum ściągać, ale tylko przy podłych pamięciówkach z przedmiotów, które mnie nie interesowały pod kątem matury.
A i tak zakrawało to raczej na jakiś rodzaj współpracy. Z góry umawiałam się ze znajomą – ty wkuwasz to, ja to i się dzielimy informacjami. Zawsze więc był ten minimalny wkład własnej pracy no i coś w głowie zostawało.
A teraz taki mały przykład z całkiem nieodległej przeszłości, który przypomniał mi się w związku z tematem (i nie chodziło tu o dobra ocenę, czy zaliczenie):
Kilka lat temu brałam udział w pewniej olimpiadzie. Pierwsze dwa etapy przeszłam wraz z moim znajomym. Przygotowywaliśmy się wspólnie. Wyglądało to mniej więcej tak, że te książki/zagadnienia z którymi on nie zdążył się zapoznać streszczałam mu i on robił to samo z tematami w których ja leżałam. Moim zdaniem takowe zachowanie nie zalicza się do oszustwa czy ściągania. Nie jest powiedziane w jaki sposób mamy zdobywać wiedzę, tylko, że mamy ją zdobyć i dobrze wykorzystać :).
Problem ściągania zaistniał dopiero później – już podczas samego finału – kiedy to jeden z finalistów podczas ‘ostatecznego starcia’ przepisał ode mnie praktycznie całe duże wypracowanie.
No cóż...To on został laureatem olimpiady (wygrywając ze mną jednym punktem) więc to jemu należał się indeks na uczelnie – nie mi (i bardzo dobrze, bo jeszcze bym na nią poszła :D)
No i tu można się zacząć zastanawiać nad moralnością i sumiennością.
W sumie chłopak okazał się być sprytny i bystry, bo nie każdemu udałoby się spisać ‘przez ramie’ taka dużą prace i to w takim stylu, żeby zwyciężyć i nie zostać przyłapanym.
Tak i tak musiał się wykazać dużą wiedzą w poprzednich etapach żeby przejść tak daleko(a każdemu gdzieś noga może się poślizgnąć).
No i oboje dobrze wiedzieliśmy, że ja startowałam w tej olimpiadzie, bo dobrze czułam się w temacie i chciałam znaleźć pretekst, żeby móc w nim jak najwięcej posiedzieć. Jemu natomiast bardzo zależało na wygranej jaką był wyżej wspomniany indeks (mi by chyba na nic się nie przydał). Nie zdziwiłabym się więc wcale, gdyby okazało się, że nie miał najmniejszych wyrzutów po tym co zrobił (nie wiem jak w stosunku do reszty finalistów).
Zastanawiam się tylko, czy możliwe jest żeby desperacja tłumaczy oszustwo (które w sumie i tak nikomu aż tak nie zaszkodziło)...