biedruń Napisał(a):
> Obydwie hipotezy są poprawne, bo potwierdzone
> empirycznie. Pierwszy powód awarii występuje w
> rysach niegładkich z drobnymi strukturami
> naciekowymi np. "kuleczek" i "smarków" wapiennych,
No tak, o tego rodzaju "placementach" zapomniałem - zresztą nigdy
bym tam nie wpychał frienda, chyba, że w desperacji...
Te "kuleczki i smarki" są dobrze wyczuwalne , bardzo szorstkie,
wręcz ostre w dotyku, łamliwość można czasem palcami stwierdzić.
Przy próbie zatarcia kości też często wysypuje się sporo
odłamków. Friend w czymś takim to trochę friend a trochę enemy.
> które uniemożliwiają idealnie równoległe
> posadowienie krzywek oraz w dziurkach z cienkimi
> brzegami.
W takich zawsze się staram wsadzić możliwie dużego heksa
i obrócić tak, by nawet przy ewentualnym wyłamaniu płytki
miał jeszcze szansę złapać kontakt dalszą krawędzią
mimośrodowo. Tricamów się nie dorobiłem.
> lot. W wapieniu kostki RP zazwyczaj wypadają z
> powodu ukruszenia krawędzi ryski (mój rekord to
> trzy wyrwane kostki RP pod rząd).
Ostry zawodnik, bez dwóch zdań :-)
Przy okazji, mam do Ciebie pytanie o to, czym się kierowałeś wyceniając
dwie swoje drogi (o ile je w ogóle pamiętasz :-) - jedna to
"człekokształtna rysa" z 2000r. , druga to "7 komin" z 2007 (omszała
turniczka i fujarki). Obie musiały być dla Ciebie bardzo łatwe.
Dla mnie zaś obie były wielką frajdą ale i też wyzwaniem.
Wyceny jednak uważam za nieco zaniżone.
"człekokształtną" pod względem technicznym jest bardzo łatwo przejść na
wędkę lub bez asekuracji. Gdyby była, nie daj boże, obita, to zgodziłbym
się na wycenę V-. Ale już zakładanie tam porządnych przelotów sprawia,
że droga robi się trudniejsza (i to nie tak, jak przy każdym innym DDSie
tylko w większym stopniu). Mam na myśli zestaw standardowy, czyli
bez friendów i camów. Kości siadają bardzo dobrze, ale z uwagi na
kształt rysek, ciężko się nimi operuje - włożenie kosztuje mnóstwo czasu
spędzonego w niewygodnych pozycjach. Porównując tę drogę z innymi
tradami, np. z Mirowa, dałbym V+. BTW wyciąłem z tej drogi jakąś sta(r/ł)ą
pętlę - po pierwsze, ucho na którym wisiała wygląda na kruche, po drugie
tuż obok siada wielki i pancerny heks.
Teraz o "siódmym kominie" na prawo od "siódmego krzyżyka KW kraków".
Niesamowicie fajna droga, zwłaszcza na OS, bo nic nie widać z dołu a
wygląd budzi respekt. Zagadką jest asekuracja - z dołu ma się wrażenie,
że wyjście z komina pod daszkiem z wielkiego bloku jest słabo asekurowalne,
w grę wchodzą największe numery heksów (już chyba spoza zestawu
standardowego :-). No i faktycznie, carvex rozmiaru 11 okazuje się
katalizatorem wyjścia spod okapu. Ruchy na tej drodze wymagają
(wg mnie) dużego obycia z kominami i choć w ogóle nie są siłowe,
to jednak zasługują na więcej niż IV - a taka jest wycena tej pięknej
drogi z klasą. Wyjście spod okapu bez łapania za kruszyznę (ten
niby zaklinowany kamień - jest tam już długo, bo nawet rośnie na
nim mech, ale chwytania za to nie polecam) staje się łatwe dopiero
a posteriori - tzn. gdy się już jest na górze. Natomiast rozwiązanie tego
problemu w OSie to wg mnie coś więcej niż IV. W ogóle to jestem ciekaw
ile ta droga ma powtórzeń (w stylu OS). Wszystkie inne tradowe czwórki
które robiłem w Polsce nie umywały się do tego - może na Rabsztajnie
by się parę podobnych znalazło, ale Czesi ogólnie wyceniają
ostrzej.
Pozdrawiam -
Olgierd