Re: Mirów - ustalenia zobowiązują!

Jerry, apologeto świętego prawa własności, za długo już mieszkasz w Stanach.

Historia 1 - z USA. Tuż zanim Cię poznałem utknąłem w Bend w środku nocy. Z powodu mojej nie do końca świadomej zgody plecak ze szpejem pojechał innym Greyhoundem niż ja i musiałem wysiąść w Bend, odebrać plecak, a w tym czasie mój autobus pojechał już w kierunku Terrebone. Następny miałem rano, więc starym harcerskim zwyczajem, poszedłem gdzieś na opłotki tej (wtedy) dziury, żeby się przespać na karimacie do rana. Mijałem jakieś domki, psy szczekały, światło się zapalało w kolejnych oknach dokładnie jak w holiłódzkich horrorach. Nie mogłem się dostać do żadnej kępki drzew, bo wszystko było ogrodzone drutem kolczastym. W końcu zrezygnowany walnąłem się na poboczu jakiejś asfaltowej dróżki.

Rano zbudził mnie facet ze strzelbą i dwoma ujadającymi, toczącymi pianę brytanami. Powiedział coś w tym guście: masz szczęście, że śpisz na terenie federalnym, bo gdybyś przelazł przez to ogrodzenie to już byś nie żył. Specjalnie wstałem rano, żeby cię osobiście zastrzelić. Widziałem cię w nocy, zakłócałeś moją prywatność. Wynoś się stąd, bo jak nie, to za 5 minut będzie to cała policja z Bend.

Historia 2 - ze Szwecji. Wspinałem się kiedyś z żoną miesiąc w Skandynawii. Podczas tego miesiąca raz spaliśmy na kempingu, podczas reszty pobytu korzystaliśmy z "prawa jednej nocy" (na jedną noc możesz się rozbić wszędzie poza miastem, pod warunkiem, że odległość od najbliższego domu jest większa niż 300 metrów).

W rejonie Häggsta obok Sztokholmu chcieliśmy się powspinać kilka dni. Rano po pierwszym noclegu namiot był wilgotny, nie chciało nam się go zwijać, więc poszedłem do gościa co kosił trawę w pobliżu i zapytałem, czy możemy zostawić namiot na trzy dni. A on powiedział coś w tym guście: to bardzo ładnie, że pytacie o zgodę na biwakowanie ponad jedną noc. Nie wszyscy cudzoziemcy o tym wiedzą, że nasza nordycka gościnność dotyczy jednej nocy bez pytania o zgodę, a o dłuższy pobyt w jednym miejscu wypada zapytać. Oczywiście możecie zostać trzy dni. Jak wam się spodoba, możecie też zostać dłużej, na przykład tydzień.

Morał z tych historyjek: mieszkam w Europie. Jeśli chodzi o zarządzanie przestrzenią publiczną (i wiele innych rzeczy) chcę standardów najbardziej rozwiniętych krajów na tym kontynencie - płacę podatki wielokrotnie wyższe niż bym płacił w Stanach. Polska zresztą już się wystarczająco zamerykanizowała. Niech w końcu Amerykanie zaczną sprzedawać gdzie indziej swoje święte prawo własności, w pakiecie z szerzeniem demokracji i całą resztą amerykańskiego snu. Byle od Europy trzymali się z dala - my chcemy swój europejski sen. Z rejonami wspinaczkowymi, w których będziemy się mogli wspinać nie tylko wtedy, kiedy "Nasze Skały" je wykupią od właścicieli.

m.b.