Istnieje owszem linia zjazdu biegnąca od platformy w grani, na którą wyprowadza filar wprost do żlebu opadającego na północ z przełęczy (UWAGA! Kolejne stanowisko jest już w żelbie kilka metórw poniżej siodła przełęczy!). Warto wszak odnotować, że żleb ten jest wybitnie kruchy, stanowiska były zainstalowane przez TOPR na początku lat 90. w trakcie akcji ratunkowej po zespół, który utknął w żlebie na skutek załamania pogody. Na kursie w 1993 r. mówiono nam o tej możliwości jako ostatecznej sytuacji awaryjnej, ze względu na wspomnianą kruszyznę. Obecnie po kilkunastu latach owe niekonserwowane i nieużywane stanowiska to prawdopodobnie złomowisko nie gwarantujące dostatecznego bezpieczeństwa.
Rozmawiałem już w sprawie ewentualnego reekwipowania tej linii w ramach Akcji TbM. Jan Krzysztof uważa, że ze względu na kruszyznę zjazdy należałoby poprowadzić na nowo poza żlebem, bezpośrednio w ścianie ŻTM. Artur Paszczak z kolei uważa, że byłoby to zasadniczo stworzenie znacznego ułatwienia techniczno-taktycznego poza wyznaczonymi przez Porozumienie Tatrzańskie strefami sportowymi, co znacznie obniżyłoby rangę przejść w tym rejonie, w tym również samego Filara Grońskiego.
Natomiast istnieje dogodna linia zjazdów na stronę słowacką. Ze wspomnianej platformy, na której kończy się filar zjeżdżamy ze stałego stanowiska na przełęcz. Stamtąd schodzimy kilkadziesiąt metrów dogodną ścieżką na stronę słowacką, z dwóch kolejnych stanowisk wykonujemy 2 zjazdy po 50 m. Lądujemy w miejscu, skąd kopczykowana ścieżka (biegnąca najpierw na północ trawersem, a następnie zakosami w dół) sprowadza nas na dno doliny do slowackiego szlaku na Rysy. Stąd mamy możliwość zejść w dół, lub też przez wierzchołek Rysów (warto mieć paszport) wrócić do Polski przez istniejące tam sezonowe przejście graniczne.