valdi Napisał(a):
-------------------------------------------------------
> Twój tok rozumowania jest na tyle irracjonalny,
> że kolejnym krokiem może być już tylko
> likwidacja TOPRu.
Nie będę się rewanżował ocenami... ale - choć dla niektórych to może
być abstrakcja - cały XX wiek komórek w Tatrach nie było i świat istniał.
> Mylisz pojęcia. I to dość srogo. Możliwość
> wezwania TOPRu w krótkim czasie w razie wypadku
> czy np. lawiny to nie zapewnienie "pierzyny". Ani
> nie zapewnienie bezpieczeństwa. Telefon z
> zasięgiem przed wypadkiem nikogo nie uchroni. Za
> to może mu uratować życie po wypadku.
"Pierzyna" była oczywiście metaforą. Jeśli coś ratuje życie, to -
wg mojej logiki - zwiększa bezpieczeństwo, a przynajmniej (co jeszcze gorsze!)
"poczucie bezpieczeństwa". Czy to będzie telefon, czy też "pasy bezpieczeństwa"
(które też od wypadku nie ratują). A wypadek może się zdarzyć WSZĘDZIE -
najwięcej wypadków zdarza się, jak wiadomo, na asfaltowych drogach!
> A propos cytowanej przez Ciebie wypowiedzi Artura
> Hajzera. Przypomnij sobie zimową grań, upadek z
> nawisem i lawinę. Potem był zasięg, telefon i
> za chwile na lawinisku śmigłowiec TOPRu.
> Więc nie pisz o zasięgu, pierzynach i
> bezpieczeństwie akurat w zestawieniu z cytatem z A. Hajzera.
Hajzer podał tam cytat (nie autocytat) i się z nim zgodził.
To nie ma nic do rzeczy, że kiedyś jego znajomi użyli telefon.
Ja też czasami używam :)
Podobne podejście można też wyczytac w wypowiedziach Kurtyki.
Chodzi o to (poza tym że mam dość słuchania głupiej gadaniny
przez komórki na codzień!), że sam fakt posiadania telefonu w kieszeni
ma istotny wpływ na psychikę właściciela kieszeni --- bez względu, czy siedzi
on zimą w ścianach Rumanowego, idzie ścieżką na Kasprowy Wierch, czy
wędruje przez jakąś pustynię.
Jeśli spróbujesz pójść w niezaludniony teren bez telefonu, to sam się o tym
przekonasz. I nie trzeba nawet pchać się w jakieś ekstremy (choć to ostatnie
też jest bardzo względne - dla jednego ekstrema, dla innego jest turystyka).
Z górami związane są dwa różne elementy: trudność i ryzyko.
Oba mogą być różnej natury - trudność może być gimnastyczna ("techniczna")
ale może być np. wytrzymałościowa (na wysiłek jak i np. na zimno - vide
Himalaje). Oba elementy w dużej mierze są "w głowie". I telefon też działa
"na głowę" (poza *bardzo* sporadycznymi wypadkami, gdy nastąpi wypadek
i uda się wezwać ratowników). Moim zdaniem znacznie zmienia percepcję,
a szczególnie jak się jest solo.
Co do realnego ryzyka (a nie psychicznego odczucia), to wpływ telefonu
nie jest taki oczywisty, jak niektórzy sądzą. Kiedyś na pewnym forum
"turystycznym" opisywany był wypadek młodego człowieka, który w trudnych
warunkach zimowych zgubił się i wzywał TOPR. Moje podejrzenie, że
"zaszkodził mu telefon i GPS" spotkało się (oczywiście) z masowym sprzeciwem.
Na szczęście włączył się do tej dyskusji odratowany i mogłem go zapytać, czy
- po poważnym zastanowieniu się - może mi powiedzieć, czy bez w/w urządzeń
szedłby tam, gdzie poszedł, czy dużo wcześniej by zawrócił, zanim się zgubił?
Odpowiedź była jednozanczna: bez w/w urządzeń by się nie zapchał!
Ergo, nawet popularny argument "ratowania życia" jest dyskusyjny.