Przypomnę tutaj Kilka Uchwał poprzedniego Zjazdu, pośrednio tyczących się tego samego problemu:
5. Zarząd podejmie zdecydowane działania majace na celu zniesienie wszelkich form reglamentacji wspinaczki i ski alpinizmu, w tym kart taternika i narciarza wysokogórskiego.
6. Zarząd w miarę mozliwości podejmie działania zmierzające do zaskarżenia tresci rozporządzenia o uprawianiu alpinizmu do Trybunału Konstutycjengo.
7. Zarzad podejmie z TPN rozmowy mające na celu dopuszczenie przez Park
działalności wspinaczkowej wszytstkich członków PZA na podstawie legitymacji klubowej.
Kolejny punkt postuluje, aby scedować wystawianie kart do klubów na czas działania tego rozporządzenai w takiej jak obowiązująca podczas zjadu formie.
Widać tu kilka tendencji:
Po pierwsze życzenie, aby ruch taternicki z formy państowo-reglamentowanej mógł odbywac się w ramach klubów przy założeniu że TPN (a pamiętajmy, że o relacje z TPN chodzi tu głównie, bo w skałach i za granicą mimo najsilniejszej chęci parlamentarzystów to konieczność posiadania takich obligatoryjnych papierów to kpina i kompromitacja) niejako automatycznie przyjmie substytucję dokumentu państwowego (od czasu obowiązywania ustawy) na legitymację klubu PZA.
Taka opcja jak sądzę jest bliska sercu kazdego wspinacza, jak również i grotołaza. Jest również bliższa wszelkim "cywilizowanym formom" udostępniania gór w krajach alpejskich i podobnych.
Jednak jest również z kilku powodów problematyczna, jesli nie naiwna przypomina słowa Wojciech Święcickiego z przed poprzedniego zjazdu: "większość dyskutantów w ogóle nie znała realiów prawnych, albo nie chciała przyjąć ich do wiadomości". (Przy czym wyciąłbym wyraz "prawnych").
Zastanawia mnie jak daleko zawędrowały rozmowy z TPN w sprawach uchwały nr 7 (z uwzględnieniem interesów grotołazów) skoro, pkt 5 udało się już właściwie zrealizowac od zaraz. Realizacji owych punktów inaczej niż równolegle sobie nie wyobrażam w szczególnym przypadku niezrealizowania 7-go w ogóle.
Intuicja zdaje się mi mówić, że niezwykle prawdopodobne jest, że Park zmuszony do akceptacji na swoim terenie wszystkich (po likwidacji kart kluby PZA nie będą tu miały żadnej szczególnej pozycji) w tym klubów skrzyknietych ad hoc przy szkółkach niedzielnych, firmach team-buildingowych i robót wysokościowych zdecyduje się na nieudostępnienie Tatr nikomu. Zgodnie z filozofią każdej biurokracji w tym parkowej, której obowiązkiem jest jednak również (a może i przede wszystkim) ochrona przyrody, najracjonalniejszym rozwiązaniem będzie decyzja odmowna dla wszystkich. Co do zaś jaskiń, na które presja jest szczególnie duża jestem co do tego przekonany. W tym kontekście decyzji grotołazów, zwłaszcza wymuszonej zaskoczniem obsolutnie się nie dziwię.
(Zwłaszcza, że jak udało się tu chyba ustalić jest to decyzja w przeważającej mierze z własnego, jaskiniowego podwórka).
W każdym razie oba warianty: Tatry dla wszystkich jak i Tatry dla nikogo spowodują lawinowy odpływ ludzi (a być może również klubów z PZA) jak i w konsekwencji spadek jego roli i siły przetargowej.
Oczywiście i naczej będzie jeśli PZA wywalczy z Parkiem umowe postulowaną w wymienionych powyżej uchwałach, ale czy tak będzie, nie byłbym taki pewny, choc obym się mylił.