Drogi Andrzeju!
przebywając w okresie świątecznym w Polsce, miałam okazję zapoznać się z Twoim tekstem jaki wyprodukowałeś dla ostatniego Magazynu Górskiego. Opsujesz w nim swoją lutową wycieczkę (wspinaczkową? trunkową?) do Ferentillo. Tak się nieszczęśliwie złożyło, że "moja ekipa", opisywana przez Ciebie jako "konkurencyjna" wpadła na ten sam pomysł i zalogowaliśmy się w tym uroczym miejscu kilka dni przed Wami. Gdybym wiedziała, że tam przyjedziesz, wybrałabym się na drugi koniec Włoch ;), wciąż mam w pamięci wspólny wyjazd do Turcji, po którym przez rok leczyłam moją skopaną przez Ciebie duszę. Wciąź nie potrafię zrozumieć jadu, jakim zatruwałeś mi wtedy życie (nazwałeś to później "naturalną złośliwością"). Nauczona doświadczeniem, uprzedziłam ekipę, jakim typem jesteś, i staraliśmy się unikać z Tobą kontaktów, będąc jednocześnie uprzejmymi. Wydawało mi się, że rozumiesz mój stosunek do Ciebie. Ty jednak, jak okresliła to moja ekipa po przeczytaniu Twojego artykuliku, zachwowałeś się jak rasowy paparazzi, chodząc po krzakach i ukradkowo podglądając innych. Współczuję, że musisz czerpać z życia innych, nie wiedziałam, że Twoje jest aż tak ubogie. Przede wszystkim chciałam powiedzieć, że cała moja ekipa czuje głęboki niesmak po tym co napisałeś. Po pierwsze, byliśmy w cztery osoby, z których tylko dwie wspinały się na opisanej pzrez Ciebie drodze, czyli Mago 89, VI.3+. Ja i Krzysiu, który ją zreszta zrobił, finiszując przepięknie na mokrej górze. JA jej nie zrobiłam :) byłam na nia za słaba. Była to jedyna droga w tym rejonie na której mogłam coś robić w czasie deszczu, który padał właściwie bez przerw pzrez drugi tydzień. Jedyna bo... najłatwiejsza przewieszona i w miare sucha :))) Ku Twojemu zmartwieniu dodam, ze zrobiliśmy masę innych dróg, we wszystkich możliwych formacjach przez pierwsze suche 1,5 tygodnia. Poza tym nie gardź naszą agroturystyką, bo to zdaje sie u nas ładowaliście akumulatorki do cyfrówki, czyż nie? W waszym, skansenie odcieli Wam prąd? Poza tym, dzięki naszym informacjom dotyczącym rozkładu jazdy autobusów nie pojechaliście do Rzymu dzień wcześniej i nie musieliście kiblować gdzieś na dworcu przez noc czekając na samolot do Polski.
Drogi Anrzeju, to był mój najlepszy towarzysko i wspinaczkowo wyjazd w moim zyciu. Nigdy jeszcze nie wylałam tylu łez ze śmiechu i nie czerpałm tyle radości z pokonywanych dróg (choć nie były to extremy). Cudowne wieczory przy grzanym winie, ewakuowanie się z zalanych namiotów, troskliwe spojrzenia Włochów w stronę moich pokrwawionych kolan - ech, te skręty+ostra skała :))))), swietne zdjęcia (na różnych drogach!!!!!????), Tiger....
A teraz ten Twój artykuł, własciwie o czym on jest??????
Przykrość czuje cała moja ekipa.
Wiesz co jest najpiękniejszego w moim pobycie w Anglii? Że jak pojadę w skały to mam 100% pewność, że nie siedzisz tam gdzieś w krzakach i podglądasz innych. Bo o tym, żeby zobaczyć Cię tam z liną się nie martwię - tu sa głównie DDS, a co za tym idzie, trzeba mieć jaja.
Zajmij sie chłopie swoim wspinem!
ze swiątecznymi pozdrowieniami
Ela Kołodziejczyk
P.S. bez odbioru. Obsmarowaleś mnie w gazecie – ja odpowiadam również w sposób publiczny.
Zmieniany 3 raz(y). Ostatnia zmiana 2006-12-28 00:32 przez ela.