Dawno sie z Toba Andrzeju nie klocilem wiec jak posrednio mnie wspomnasz ("nadwrazliwiec"..) to jest okazja...:-)
Otoz moim zdaniem te dwie pozycje jakie podajesz powstaly po wielu latach od "zlotej ery" wiec moga sluzyc ew ( tak naprawde to pierwsza bo moje zdanie o ksiazce Machnika znasz - zdecydowanie mnie nie zachwyca..) jako opis i proba wytlumaczenia tego fenomenu - a kolega pytal bardziej o jego zrodla - tzn nie tyle samego fenomenu co jego medialnej popularnosci... A ja zgadzam sie z teza postawiona przez niego ze jednym (moze nawet glownym) z powodow tej popularnosci byly wlasnie ksiazki .Kazdy kto zaczynal swoja przygode z gorami w tamtych latach (przelom 70-tych i 80-tych) na pewno pamieta wysyp pozycji o tej tematyce - w zasadzie po kazdej udanej ( i tez po niektorych nieudanych) powstawala przynajmniej jedna a czesto i wiecej ksiazek - pisali je Wroz, Piotrowski, Czerwinska, Malatynski, Lwow, Machnik, Bilczewski, Falko, Młotecki, Branski, pozniej takze Kukuczka i Rutkiewicz i pewno jeszcze sporo osob o ktorych zapomnialem...
Oczywiscie wczesniej tez bylo wydawane troche literatury o wyprawach w wysokie gory - poczawszy od Hunta, Herzoga czy Terraya po naszych - Ostrowskego, Dorawskiego, Hajdukiewicza, Skoczylasa czy Wilczkowskiego ale moim zdaniem wlasnie od tego "wysypu" ksiazek ( o roznej zreszta jakosci - sporo bylo dosc nudnych ,opisujacych szczegolowo dojazd pod gore i zakladanie kolejnych obozow) zaczela sie pozasrodowiskowa popularnosc himalaizmu... Chco oczywiscie zgadzam sie ze glownym zrodlem byly same sukcesy ale przez te ksiazki one w jakis tam sposob trafily do szerszej publicznosci..
Natomiast inna spraw jest ze pewno kazdy kto "wsiakl" w gory ma jakies ksiazki ktore o tym mniej lub bardziej zadecydowaly - dla mnie najwazniejsze byly wspomniane juz "Wyzej niz kondory" Ostrowskiego i "Komin pokutnikow" Dlugosza ale przede wszystkim oczywiscie "Miejsce przy stole"...
pzdrw
T