Witam.
To i ja kilka uwag, głownie teoretycznych, choć skrótowo, mimo że temat pasjonujący:
1. Jeśli założymy że nazwy dróg wspinaczkowych są nazwami geograficznymi (ja uważam, że są), to obowiązują w polskim języku n.w. ustalenia:
Jeśli nazwa własna składa się z dwu członów i człon drugi jest rzeczownikiem w mianowniku nieodmieniającym się, wtedy człon pierwszy (wyraz pospolity): góra, nizina, półwysep, cieśnina, tama, kanał, morze, jezioro, wyspa, pustynia, wyżyna, droga itp. piszemy małą literą, natomiast człon drugi — wielką, np. morze Marmara, pustynia Gobi, wyspa Uznam, droga Wish You Were Here.
Jeśli nazwa własna składa się z dwu członów i człon drugi jest rzeczownikiem w dopełniaczu lub przymiotnikiem w mianowniku, oba człony pisze się wielką literą, np.
Cieśnina Beringa, Góra Kościuszki, Morze Barentsa, Hala Gąsienicowa, Mierzeja Helska, Droga Długosza.
3. Przyimki występujące wewnątrz tych nazw piszemy małą literą, np.
Gródek nad Dunajcem, Nakło nad Notecią, Świder koło Warszawy, Rysa nad Okapem.
4. Nazwy dróg (i innych nazw geograficznych) ewoluują, ulegają uproszczeniu. Przykładem jeden z wariantów do drogi WHP 535 na północnowschodniej ścianie Mnicha - „wariant R” zmieniony na nazwę własną „Wariant R”, a potem „R” lub „Er”; a „Droga Długosza” to „Długosz”; Morskie Oko to „Moko” lub „MOko” a Mięguszowiecki Szczy Wielki – „Mięgusz”
Fajną notatkę na ten temat napisał Józef Nyka w swoim Głosie Seniora nr 2/2011
5. Nie można ekstrapolować polskich zasad na inne języki – większość narodów ma własne zasady, odmienne od polskich, wynikające z lokalnej gramatyki (np. w języku niemieckim wszystkie rzeczowniki odczasownikowe piszemy wielką literą; w języku angielskim rzeczowniki się nie odmieniają) i nie poddają się polskim zasadom (np. w angielskim „przełęcz Zawrat” to „the Zawrat Pass”, ale „Owcza Przełęcz” to „the Sheep Pass”). Można też łatwo złapać się w pułapkę, jak np. w przypadku „Mount Kasprowy Wierch”.
4. - to do Krzyśka:
Od jakiegoś czasu w języku polskim za błędne uważa się użycie do nazwania majuskuły synonimu "duża litera" - poprawnie jest "wielka litera" - bo zarówno majuskuła (kapitalik, wielka litera) jak i minuskuła ("mała litera", "litera tekstowa") - mogą być małe, średnie, duże, wielkie - co jest subiektywne. Oczywiście jest to niekonsekwentne, no bo na minuskułę pozostawiono nazwę "mała litera". Możemy więc mieć, np. "dużą mała literę" albo "małą wielką literę", "mała małą literę", "dużą wielką literę" itd -różne kombinacje są możliwe, ale nie możemy mieć np. "małej dużej litery" czy "wielkiej dużej litery".
5. Wracając do pierwszego postu, to żadna z zaproponowanych form nie jest poprawna. Zakładając z treści zdania, że „Skały” to jakiś określony zbiór, nazwa własna (gdyby było inaczej, to „w skałach” nie brzmiałoby gramatycznie - do tego upoważniają historycznie uprawomocnione : „jedziemy w Skały” czy „jedziemy na Skałki”), zdanie powinno brzmieć:
a/. „Nazwa drogi wspinaczkowej w Skałach” (jeśli na początku zdania, i dlatego z wielkiej litery),
lub
b/. „… nazwa drogi wspinaczkowej w Skałach” (jeśli w środku zdania, i dlatego z małej litery).
Pozdrawiam,
Włodek „Jacooś” Porębski