Ale wciąż brak odpowiedzi na zarzut zasadniczy...

jakim cudem startując z tego samego co Kurtyka miejsca osiągnęli w jednym wyciągu grań, skoro mieli linę tylko 10 m dłuższą niż on, a jego od grani dzieliło z końca tego wyciągu więcej niż ta różnica, bo jak stwierdza 20-30?
Sądziłem jednak, że przynajmniej zrobili ten jeden wyciąg więcej niż my. Tymczasem podczas Krakowskiego Festiwalu Górskiego zdumiony odkryłem, że ich ostatni wyciąg rozpoczynał się dokładnie z tego samego stanowiska, co nasz. Dech mi zaparło. Kuźwa, co tu jest grane? Na czym polega ten przełom? No i jak to możliwe, że oni tym samym wyciągiem dotarli do grani, a my nie?
[www.wspinanie.pl]

Autorzy tego bardzo obszernego wywodu nie ustosunkowali się do tego najważniejszego z zarzutów podniesionego nie tylko przez Kurtykę ale i przez Głazka - niemożności osiągnięcia jednym wyciągiem grani przy starcie z tego samego miejsca co Kurtyka:
Daje to odległość mierzoną napiętą jak struna liną ok. 75-81 metrów. Przy czym układ tego terenu narzuca odchylenia linii drogi od prostej.
[www.wspinanie.pl]

PS.
Rysunek grani fajny, ale nie ma najmniejszej wartości dowodowej. Ja za chwilę mogę wykonać taki sam, ale nie będę twierdził że wyszedłem na grań.

Przy okazji nasuwa się nowe pytanie. Jak tuż przed północą Michałek widzał tak doskonale topografię tej grani? Wydaje mi się iż w Himalajach nie ma dnia polarnego, więc chyba nie było wtedy przesadnie jasno, by można było prawidłowo ocenić wygląd terenu?