Alik_s Napisał(a):
-------------------------------------------------------
> >Kraków ???
>
> ...... generalnie wszędzie
>
> pozdr
> al
Chociaż jestem z Warszawy - nic nie mam ani do Krakowa ani do Berdyczowa itp.
Natomiast coś rzeczywiście mam do operatorów ścianek, tylko jakoś tak od tej dokładnie odwrotnej strony.
Moja historia - Bydgoszcz - ścianka w jakimś tam centrum rozrywki. Kupiłem córce jeden wstęp na ściankę. Przychodzi smutny mężczyzna lat 20 - pewnie z jakimś certyfikatem państwowym, że może. Ubiera córkę w uprząż, chyba coś tłumaczy. Córka startuje, staję za nią, co się chyba już dyplomowanemu nie podoba. Gdy po 30 cm pojawia się stan rzężenia podpieram pod ramionami, pokazuję ręką jakiś stopień, certyfikowany nic nie mówi ale minę już ma groźną. Po dalszych 50 cm gdy córka definitywnie odpuszcza postanawiam ją zdjąć więc chwytam pod ramiona i mówię do dyplomowanego, "luz". Dyplomowany nic. "Trzymam, niech pan da luz". Nic.
Córka jest na wysokości ok. jednego, może półtora metra, ja mam na oko 90KG (wyglądam na mniej niż mam) córka na 15kg (jakoś tyle miała). "Prosze dać luz, trzymam". Certyfikowany nic, smutny patrzy nam mnie ponuro. Nie pamiętam dokładnie ciągu dalszego, ale chyba było coś chyba - że córka ma chwycić się liny czy coś tam. Certyfikowany gada do mojej córki oczekując, że ta potwierdzi że w dół itp. Każe mi puścić córkę i dopiero opuszcza.
Bezpieczeństwo i procedury zachowane na 150%...
A ja doszedłem do wniosku, że jednak sam se ściankę zbuduję.
Twój przypadek to skrajność w odwrotną stronę ale ja ostatnimi czasy raczej rzadko kiedy takie coś widuję, natomiast proceduralność podniesioną do absurdalnych rozmiarów - nie tylko w Krakowie (a ściślej to w Krakowie na ściance żadnej nie byłem, więc nie wiem, może tam właśnie jest normalnie).
Rozumiem, operator za mnie odpowiada, no tak, OK, dziękuję. I do widzenia, nie daję rady w oparach absurdu.
Pozdrawiam!
Gruby