Re: Do Kolegów z Warszawy

Andrzeju a czy wiesz ze za komuny plany zabudowy Olszynki Grochowskiej były tak za aranżowane żeby kompletnie zdewastować Olszynkę Grochowska?

Walecznych tysiąc opuszcza Warszawę,
przysięga klęcząc: naszym świadkiem Bóg!
Z bagnetem w ręku pójdziem w świętą sprawę,
śmierć hasłem naszym, niechaj zadrży wróg.
Już dobosz zabrzmiał, już sojusz zawarty,
z panewką próżną idzie w bój Pułk Czwarty.

Wiadoma światu ta sławna Olszyna,
gdzie twardym murem nieprzyjaciel stał!
Paszcz tysiąc sieje, rzeź się krwawą wszczyna,
już mur zwalony, nie раdł ani strzał!
Okropny postrach раdł na tłum rozżarty,
spokojnie wrócił do Pragi Рułk Czwarty.

Pod Ostrołęką wróg się tłumny zżyma,
otacza wolnych dzikiej hordy zwał.
Śmierć albo życie! Tu wyboru nie ma!
“Z bagnetem naprzód"! — nie раdł ani strzał.
I już dla naszych odwrót jest otwarty.
I któż to zdziałał? О! To był Pułk Czwarty.

On to po ciężkiej i krwawej rozprawie,
jak groźny piorun, jako bitwy pan
ponuro wraca ku tęsknej Warszawie,
krew obmyć w Wiśle już z przyschniętych ran.
Czerwono płynie w morze prąd niestarty –
krew to walecznych, przelał ją Pułk Czwarty.

Daremne męstwo! Ojczyzna zgubiona!
Ach, nie pytajcie, kto spełnił ten czyn;
zabójczy potwór wyszedł z matki łona,
Ojczyny zgubą jest wyrodny syn.
W kawałki znowu kraj polski rozdarty,
krwawymi łzami zapłakał Pułk Czwarty.

Żegnajcie bracia, których nam przy boku
za świętą sprawę wzięła śmierci dłoń;
wam lepsza dola padła w dział wyroku,
nam chytra zdrada wzięła z ręki broń.
Jak biedny tułacz na kiju oparty,
w kraj obcy idzie na zawsze Pułk Czwarty.

Dziesięciu mężów z obłąkanym wzrokiem
przychodzi chwiejno pod granicy słup,
ciekawem zewsząd patrzą na nich okiem,
z nich każdy idzie, jak bez życia trup...
— Kto idzie! Stójcie! — krzykną pruskie warty,
— Му to dziesięciu — cały nasz Pułk Czwarty.