Przykro to stwierdzić, ale tytuł wywiadu reprezentuje energię rozmowy. Energię ryby, nazwijmy to oględnie, redukującej swoje procesy życiowe.
Żadna to wina Mistrza Polski, że wspinanie nie jest dla niego obecnie priorytetem. To raczej o polskim wspinaniu jako takim świadczy fakt, że po tytuły sięgają cały czas byli zawodnicy w czwartej dekadzie życia, co jeszcze dobitniej widać na przykładzie boulderingu. Gdyby choćby o ten fenomen zechciała Kamila spytać Redakcja, być może jej inercja nie byłaby tak boleśnie widoczna.
Niestety, to kolejny w ciągu kilku dni, po przeklejonym po prostu z Facebooka poście o przyszłości zawodów amatorskich, przykład na to, że pomysłów na ciekawe ujęcie tematu i same tematy brak.
Żeby nie było, że wyłącznie krytykuję, taki temat leży na stole/pod stołem od dawna - doping we wspinaniu, w Polsce i na świecie. Wygląda na świetny kąsek dla dziennikarza, ale nie wiem, czy ten gatunek jeszcze występuje w mediach.
Z pozdrowieniami.