Po majówce pojawił się u mnie szereg przemyśleń na temat dokąd zmierzamy jako środowisko wspinaczkowe (a może tez po prostu jako ludzie).
Miałem okazję się wybrać na tę majówkę z ludźmi których mniej trochę wolę. Obserwacja ich zachowań doprowadziła mnie do wniosku, że nie warto dbać o dostęp do skał. To bydło po prostu na to nie zasługuje.
Idziemy na skałkę na prywatnym terenie. Jak byk stoi tablica "teren prywatny" z wyszczególnionymi punktami w sprawie udostępniania. Jestem jedyną osobą która się zatrzymuje i czyta. Dla reszty to widać zbyt wielki wysiłek.
Koleżanka je banana na tym terenie. Skórkę wypierdala tak po prostu, gdzieś obok. Zwracam jej uwagę. Nic. Wkurwiony sam ją podnoszę i zakopuję w krzakach.
Zachowania spoza tematyki dostępowej, ale tylko pokazującej jacy to są ludzie.
Schodzimy ze skałki. Zbieram się jako ostatni, naglę patrze a zostaję kompletnie sam. Wszyscy są już gdzieś daleko. Jakbym się poślizgnął i rozwalił sobie łeb to mógłbym liczyć tylko na pomoc obcych ludzi jeśli takowi by się natrafili. Bez mrugnięcia okiem mijam tych co szli wolniej i pogubili drogę. Mają za swoje, a ja dochodzę pierwszy na kempa, nie miałbym żadnych wyrzutów jakby się komuś coś przytrafiło, mimo że do czekania na ostatniego to jestem pierwszy, ale ostatnim to byłem ja i nikt się nie pokwapił poczekać. To nie jest pierwszy raz gdy widzę takie zachowanie. Ogólnie widać brak zainteresowania drugim człowiekiem i nie traceniem go z oczu.
Stoję na kempie grubo po północy, gadam z gościem a ten się kompletnie nie przejmuje, że ludzie już śpią i nawet głosu nie ścisza. To tylko pokazuje, że Ci ludzie (?) nie potrafią wyjść ze swoim ciasnym myśleniem poza własne JA.
Przeciętna społeczna to zwykłe bydło które nawet nie potrafi myśleć w kategoriach innych ludzi. Oni nawet nie zdają sobie sprawy, że mogą komuś przeszkadzać. Są za tępi, żeby móc pomyśleć w szerszych kategoriach.