Do tego schronu wstęp mają alpiniści w sprzęcie który nigdy nie zamaka, albo wysycha w minutę. Ci w wełnie i flanelach trafycyjnie muszą kopać jamy w śniegu. Jak masz dostęp do iPada to obejrzyj sobie topos drogi z Civetty: wysokiej rozdzielczości fota którą przesuwasz po ekranie oglądając b dokladny przebieg linii, stała asekuracja naniesiona z chirurgiczną dokładnością i interaktywne opisy, ktore pojawiają sie przy dotknięciu kropki przy trudnosciach na poszczegolnych wyciągach, np: "na wyjściu z zacięcia idealnie siada Cam nr2, ale uważaj: na niebezpiecznym trawersie w lewo zaraz potem, bedziesz potrzebowal drugi taki sam by uniknąc potężnego wahadla z uderzeniem w zacięcie". Na jednowyciągowej spitostradzie latwiej się pogubic niż na tej calodniowej tradowej, pięknej skądinąd drodze.
Topos opracowany i umieszczony w iPadowym wydaniu magazynu gorskiego Trzy Paski "r u all in".
To jest dopiero jazda. Niedługo śmigło będzie latać po ludzi bo im się bateria skonczyla i nie wiedzą gdzie następny przelot i co osadzić.
Wstyd się przyznac, ale sam to przerobilem w Dolomitach pare dni na zad: pomimo deszczu mając ostatnie dwa dni dobrej prognozy postanowilismy naprzec na Marmolade. Spakowani wieczorem przeoczylismy, ze totalnie zamokly nam toposy. Po podejsciu sciana cala mokra otoczona przez opary z porannego słonca "zgubiła" calą charakterystyczną topografię: żóltych kształtow, czarnych nacieków i szarych polaci. "Dopasowałem" więc ścianę do toposa w telefonie i ...po czterech wyciągach już wiedzieliśmy, że nie tędy droga. Pomyłka rzędu: Ombretta zamiast Rocca. Kurfaaa. Pierwszy raz w życiu wycofałem się z górskiej drogi nie ze względu na zlewę tylko "danie dupy" po całości. Boli potwornie.
pozdr
astro