Re: samemu czy na szkoleniu

Pewnie, że tacy też się zdarzają. Pytanie jest raczej o normę. Norma jest chyba jednak taka, że większość na tych żeberkach itp. spokojnie popierdala. Mam na myśli nie sprawność poruszania się, ale brak strachu paraliżującego działanie.
Ja sam nigdy nie należałem do tytanów psychy, pomijając już sprawę, że jestem słoniem. W skałkach nieco się bałem, drogi robiły na mnie wrażenie.
W górach, jadąc z kumplem, który nie zaliczył wcześniej żadnego samodzielnego sezonu, odebrałem drogi na Hali jako bardzo mało efektowne. Zrobiliśmy tam Załupę H, Gnojka, Setkę, Staszla i niezrobiliśmy Sprężyny, bowiem nie robiliśmy takich trudności w skałkach i okazało się za trudno.
Później byliśmy na Motyce.
Żadna z tych dróg nie robiła wrażenia, jeśli idzie o samą "grozę".

Zupełnie zaś inną sprawą jest zdupienie pogody, czy w ogóle wspinanie w złą pogodę. Przecież nie musisz mi tłumaczyć, że i na Orlej Perci takie coś może być walką o rzyć. Ale nie o tym tu rozmawiamy chyba..?