Hej,
pierwsza sprawa to odpowiedz na to co napisal "cpst";
"im dłuższą linę ma się w postaci pętelek w ręku, tym dłuższy czas na przygotowanie się do hamowania (jak by ktoś się zsuwał)".
Moim zdaniem stosowanie takiego typu asekuracji na lodowcu to blad w sztuce. Lina pomiedzy partnerami powinna byc rozciagnieta, a nie trzymana w zwojach w rece. Moze to spowodowac dwie rzeczy;
- jezeli partner wpadnie do szczeliny, luz na linie (wypuszczone z reki zwoje) spowodue, ze nabierze wiekszej predkosci i szarpniecie bedzie wieksze,
- jezeli osoba, ktora ma wyhamowac upadek nie zdazy wypuscic zwojow to moze skonczyc z kontuzja reki, nadgarstka, itp.
Tego typu asekuracja jest stosowana czesto przez przewodnikow, w czasie tzw. asekuracji lotnej, na latwych turach. Sa oni jednak bardzo doswiadczeni.
Kolejna rzecz to dlugosc liny. Dla zespolu trzyosobowego: ok. 10m pomiedzy partnerami + ok. 10m kazdy ma na sobie, owiniete (i zabezpieczone wezlem) wokol tulowia. Wniosek: 50m wystarczy.
Co do grubosci: 9-9.5 mm moim zdaniem jest najlepszym rozwiazeniem. Jesli lina jest ciensza to zle sie nia operuje, jesli za gruba to za duzo wazy. Przydatne jesli jest impregnowana.
Zawiazenie na odcinku liny miedzy partnerami wezlow (osemki, motyl alpejski) znacznie poprawia hamowania. To prawda, ze utrudnia wyciaganie. Moim zdaniem to pierwsze jest jednak wazniejsze.
To tyle. Jesli ktos ma uwagi - chetnie poczytam.
gacek.