Z przypadkami pękaniem ogniw zetknąłem się dawno temu. Powodowany ciekawością zleciłem
badania. Otrzymałem raport z którego wynikało, że aby doszło do korozji naprężeniowej muszą
zostać spełnione trzy warunki: 1. materiał musi być podatny na taką korozję np. stal nierdzewna,
2. materiał musi być stale naprężony lub często naprężany 3. środowisko zewnętrzne musi sprzyjać powstawaniu takiej korozji.
Wynika z tego, że w rejonach gdzie występuje środowisko agresywne bezpieczniejsze są zwykłe
ogniwa (nazwijmy je żelaznymi), które wprawdzie korodują powierzchniowo, ale nie pękają. Rodzi
to oczywiście inne problemy np. wymianę co kilka lat, ale nie ma obawy, że pękną znienacka.
Trzeba też wiedzieć, że do korozji naprężeniowej może dojść także w wyrobach, które nie są
w ogóle naprężane, lub są naprężane sporadycznie. Dzieje się tak, kiedy doszło do niezamierzonego
naprężenia materiału podczas procesu produkcji i ogniwo jako tykająca bomba czeka aż naprężenia
wewnętrzne (plus agresywne środowisko) doprowadzą do pęknięcia.
Powyższe, co napisałem oznacza, że wyroby ze stali nierdzewnej, które powinny wytrzymać
kilkadziesiąt lat eksploatacji mogą niespodziewanie doprowadzić do katastrofy jeśli nastąpi
splot niekorzystnych czynników.
W$
PS. proszę osoby znające się na rzeczy o ewentualne uzupełnienia bądź sprostowania, bo jako
tzw. humanista wiem na ten temat tylko tyle co wyczytałem w raportach z zamówionych badań
