Czerwona lampka

łojant Napisał(a):
-------------------------------------------------------
> Wojtek zwany Zwierzem nie buja.
> Ma rację


"Ładował do plecaka kamienie i piętnaście razy bez przerwy wchodził pod górę i schodził w dół. Ja w tym czasie jeździłam na nartach na przeciwległym stoku. Pech chciał, że przy kolejnym zjeździe zwichnęłam kolano. Niesamowity ból. Ledwo doszłam pod skałę, na której trenował. Zszedł. Popatrzył na mnie i zapytał, co mi się stało. „Skręciłam kolano” – to jedyne słowa, jakie byłam w stanie wypowiedzieć. Zwijałam się z bólu. Wojtek obrócił się i stwierdził, że on jeszcze musi wejść na skałkę pięć razy. Po czym zaczął się wspinać. Ściemniało się. Nie wiedziałam, co robić. Wypięłam narty i zaczęłam iść kilka kilometrów w stronę przystanku autobusowego. Jakoś doczłapałam, wsiadłam do ostatniego autobusu. W ostatniej chwili Wojtek wskoczył zdyszany. Usiadł koło mnie i przez całą podróż nie odezwał się słowem. Kiedy to opowiadam, brzmi, jakbym chciała się na nim odegrać. To nieprawda. Chcę pokazać, że człowiek skupiony na swojej pasji często nie zauważa ludzi wokół. Jego umysł był po brzegi wypełniony myślami o górach. Moje kolano wyglądało jak bania. W tym czasie przez chwilę mieszkał z nami kolega Wojtka. Widział, że cierpię. Po dwóch dniach powiedział Wojtkowi: „Chłopie, nie bądź jak zwierz, zawieź ją do szpitala”. Po tym zdarzeniu zaczęliśmy go nazywać zwierz, i tak to przylgnęło do Wojtka, że stało się jego naturalnym pseudonimem. Mało kto wie, skąd się wziął.
Wtedy po raz pierwszy zapaliła mi się czerwona lampka. "
Ewa Kurtyka