Styl przejścia Kacpra (non stop, solo bez asekuracji, bez składów) zasługuje na uznanie. Grań wideł (V) i Nowoleśna Grań (III), zasadniczo różne od siebie, pierwsza lita, druga nadzwyczaj krucha, to wspinaczkowy sprawdzian. W tym kontekście, przywoływanie, a ponadto przyrównywanie, przejścia Kacpra Tekielego do przejścia Alicji Paszczak jest co najmniej niewłaściwe. Artykuł na ten temat zamieściłem na stronie Tatry Przejścia:
[
tatry.przejscia.pl]
Porównywalnego przejścia Wielkiej Korony Tatr dokonał Paweł Orawiec, który nie podejmował tego wyzwania z zamiarem bicia rekordu szybkości, a jako cel taternicki. Wspominam o tym dla porządku i odróżnieniu taternictwa od biegania po górach. Warto aby Redakcja Wspinania, aspirująca do środowiskowego portalu nie zapominała o tych, którzy nie dbają o splendor i nie dopominają się braw i uznania, a którzy w Tatrach mają swoje dokonania. Dla przypomnienia podaję stosowny fragment podsumowania lata 2016:
„Tego lata Wielka Korona Tatr również miała dwa polskie przejścia. Pierwszego dokonał Paweł Orawiec. Wyruszył 27 sierpnia z Tatrzańskiej Łomnicy na Kieżmarski Szczyt, a 29 sierpnia stanął przy Jamskim Stawie po zejściu z Krywania. Przeszedł solo bez asekuracji w dwie godziny Grań Wideł (V+), zdobył Łomnicę, Durny (II), wszedł granią na Baranie Rogi (III), via normale dotarł na Lodowy Szczyt i Pośrednią Grań, po czym rozłożył śpiwór w Dolinie Staroleśnej. Rano ruszył na Sławkowski, skąd Nowoleśną Granią (III) wszedł na Staroleśny Szczyt, przez „Tatarkową Próbę” na Gerlach (II), dalej na Kończystą, zanocował na Stwolskiej Przełęczy. Ostatniego dnia wszedł via normale na Ganek, Wysoką, Rysy i Krywań. W dniach 31 sierpnia – 1 września Alicja Paszczak weszła na wszystkie szczyty Korony Tatr najłatwiejszymi drogami (miejsca II pod Durnym Szczytem i na grani Gerlacha od Przełęczy Tetmajera) z noclegiem w Śląskim Domu. Znów nieporównywalne ze sobą przejścia z dwóch różnych dziedzin tatrzańskiej kultury i taternictwa.”
Adam Śmiałkowski
