Simbelmyne Napisał(a):
-------------------------------------------------------
> W kontekście ostatnich rozważań na temat stylów,
> chciałbym zauważyć, że stawiamy ekipera
> (oczywiście ekiperem, może też byc osoba
> niezrzeszona a obijająca własnym sumptem) w
> pozycji nieomylnego prawodawcy. Degradacja stylu
> RP do POP zależna od dostosowania wpinek np pod
> swój wzrost, czy podyktowana tym, że dana osoba
> nie jest wstanie ich zrobić z sensownych pozycji
> jest trochę abstrakcyjna. (Warto podkreślić
> oczywistą kwestię, że osoba o wzroście 160 cm,
> kompletnie inaczej odczuje wpinanie niż ktoś kto
> ma 180cm, zazwyczaj jest to trudniejsze dla
> niższych ) W mojej ocenie, stawianie asekuracji na
> drodze jako wykładnika czystości stylu ma podstawy
> jedynie przy drogach otwieranych od dołu (tradycja
> saksońska), wtedy zastana na drodze asekuracja
> jest jej integralną częścią. Dorabianie etosu
> czystego rotpunktu do dróg rozpoznanych i obitych
> sportowo przez autora ze zjazdu, jest co najmniej
> zabawne.
> Trzeba by przyjąć, że obijający miał najczystsze
> intencje w tym co robił i swoją pracę wykonał w
> najlepszy możliwy sposób. Jak jest w
> rzeczywistości, wiemy pewnie wszyscy.
ale Grzesie w swoich przewodnikach kompensuje błędy w obiciu drogi, tym, że takie drogi (nawet jeżeli są jego - co jest bardzo uczciwe, bo przyznaje się do błędów ekiperskich) opatrza dodatkiem np. "zaleca się przedłużkę przy 4. ringu" (Haciski daje logotyp wózek inwalidzki bez podania nr ringu).
Tylko, że (wyklarował mi to mój kolega) takie zalecenie ze wskazaniem miejsca na drodzie do przedłużenia (nie wiadomo kto poleca autora drogi czy przedownika):
1/ pozbawia użytkownika OS i degraduje do FL
2/ jeżeli posłuchasz zalecenia Grzśka i przedłużysz, to ze wspinanie wpadasz na popeliniarza (sic!)
3/ żeby było jasne używam przewodnków Rettingera i Haciskiego - oba mają wady i zalety.
Michał Brożyna
Zmieniany 2 raz(y). Ostatnia zmiana 2020-07-09 12:06 przez mischa.