Ja napiszę krótko. Pracuję w psycho-geriatrii i dziękuję za taką "jesień życia", którą mają pacjenci. Też stawiam na jakość. Chyba, że mi powiesz, że żywot z zespołem otępiennym od 75 do 92 roku życia to jest jakaś wartość dodana? (Niestety przy obecnej żywności i stylu życia 'starszych' pokoleń mało jest ludzi w wieku senioralnym, bez tego typu dolegliwości. oczywiście są wyjątki, jak Pan Kowalski ze Świdnicy, który bił kilkukrotnie rekord świata na 100m stulatków, ale taki jest jedne na miliony, które takiego wieku nie doczekały).
Jak już odnosimy się do rodziców, to pozwól, że zapytam. Wolałbyś, aby rodzice zmarli np. w wieku 70 kilku lat, czy dożyli 90+ bez świadomości. Świadomości też tego, że ich egzystencja przez te -naście, -dziesiąt lat wymaga ogromu pracy i środków, jak nie potomstwa, to sztabu specjalistów. Jak ktoś lubi motywy wanitatywne i jest na siłę przywiązany, to może jest to dobra opcja. Ja wolę Carpe Diem.

Pozdrawiam