Nawiązując do tekstu Damiana, przed chwilą uzupełniłem szczegółowo moje i Andrzeja Mirka dokonania na Mnichu w sezonie letnim 2019. Znajdują się na forum tatrzańskim pod linkiem:
[forum.wspinanie.pl]

Statystycznie rzecz biorąc, w zeszłym sezonie poprowadziłem z partnerem, poprowadziłem z autoasekuracją (tzw. przejścia samotne) lub przeżywcowałem (tzw. przejścia Solo lub Solo OS) 97 wyciągów na Mnichu, z czego 69 z powyższych wyciągów zrobiłem po raz pierwszy, a 25 wyciągów to nowe lub częściowo nowe drogi (tzw. znaczące warianty, dwumetrowymi fragmencikami nowego terenu nie będę nikomu zawracał głowy).

W celach kolekcjonerskich pokonałem dosłownie każdą formację wklęsłą na ścianie zachodniej i północno-zachodniej Mnicha, wliczając w to kopułę szczytową, poczynając od terenu tuż na lewo od Nosa Mnicha, a kończąc Południowej Grani, poza pięcioma wyciągami o wycenach VII-IX. Są to: Efemeryczna Rysa, Zacięcie Żurka, lewy wariant na drugim wyciągu Błogiego Odrętwienia (trawers pod okapem nad Znakiem Zorro), drugi i trzeci wyciąg Kosmołaty oraz Rysa Rekina. Czasami odległość pomiędzy tak wytyczonymi drogami / wariantami jest iście zakrzówkowa, tj. mniejsza niż jeden metr pomiędzy jedną, a drugą formacją (np. jeden wariant prowadzi dnem zacięcia, a drugi rysą w jednej z jego ścianek). Dla przykładu: pomiędzy Lewym Wariantem Świeża, a Wariantem przez Przewieszkę znajduje się 11 uczęszczanych formacji wklęsłych (na każdej napotkałem ślady uprzednich przejść). Tymczasem w topo Andrzeja Marcisza zaznaczone są w tym miejscu zaledwie 2 drogi, a w najnowszym topo Grzegorza Głazka 7 dróg i wariantów.

Zaznaczam, że droga Błogie Odrętwienie, pominięta w tegorocznych zestawieniach, ma wprawdzie przejście wszystkich wyciągów z osobna, ale nadal pozostaje „aktywnym projektem”, ponieważ zamierzamy z Andrzejem Mirkiem pokonać ją w ciągu, zmieniając się na prowadzeniu. Proszę uszanować naszą rezerwację, bo spędziliśmy sporo czasu czyszcząc ten stary projekt Andrzeja Marcisza, między innymi oczyściliśmy z gruzu i ziemi oraz umyliśmy półkę stanowiskową na drugim wyciągu, wynosząc w tym celu i wciągając na półkę kilkanaście litrów wody.

Spośród 56 różnych wyciągów, które w zeszłym sezonie przeszedłem na Mnichu na żywca, na wyróżnienie zasługują trzywyciągowa Międzymiastowa VI+ (prawdopodobnie dziewiąte przejście w tym stylu) i czterowyciągowy Kant Klasyczny VI+. Obie drogi kończyłem na szczycie, pierwszą Kominkiem Owsików w połączeniu z Kombinacją Przewodnicką, drugą kombinacją Komarnickiego z trzema odcinkami nowego terenu, o trudnościach osiągających stopień V+.

Na dzień dzisiejszy w mojej bazie dróg na Mnichu figuruje 320 wyciągów i wariantów (łącznie z projektami i nieodhaczonymi wyciągami hakowymi). Dotychczas przeszedłem (tj. poprowadziłem z partnerem, poprowadziłem z autoasekuracją lub przeżywcowałem) 235 z nich, czyli z grubsza trzy czwarte potencjału wspinaczkowego Mnicha. Mam zatem co robić na Mnichu również w kolejnych sezonach, więc do zobaczenia na Taborze.

Dziękuję za uwagę,

m.b.