Wiem że powiecie po co zaczynać znów to samo i że pierdzielę bez sensu i pewnie będziecie mieli sporo racji. Wątek z pierwszą bezpieczną zamarł ale przejrzałem ostatnio bardzo dużo wątków dot. pierwszej bezpiecznej, Os-ow, definicji stylow itp. na tym forum z ostatnich kilku i nasunęło mi się takie oto pytanie.
Sytuacja jest taka. Chcę zrobić drogę PP, wszystko zapatentowane. Wspinam się 3 metry (dla mnie "bezpieczna" wysokość) do pierwszego przelotu, wpinam linę i schodzę na ziemię (nie zeskakuję), asekurant spotuje gdyż nawet nie jestem dowiązany do liny. Moglbym isc do gory ale mimo wszystko pierwsza wpinka choc relatywnie prosta to trochę sil zabiera - chce jeszcze strzepnąć bułę i odpocząć przed ostatecznym parciem do góry, może nawet zdjąc buty no i oczywiscie dowiązac sie do liny. I teraz mam pytanie czy taka praktyka jest wg Was dopuszczalna czy to nie przegięcie jakieś, ponieważ:
1)z tego co rozumiem, wg zwolennikow twierdzenia "zejście na ziemię kończy próbę" startuję w drogę już z pierwszą bezpieczną, czyli nieładnie... No bo jesli uznac ze zejscie na ziemię o wlasnych silach bez zeskakiwania konczy probe OS to dlaczego ma nie konczyc proby RP/PP. W takim ukladzie po zrobieniu pierwszej wpinki powininem od razu naprzec do góry (oczywiscie w tym wypadku na samym poczatku zwiazuję się liną:).
2) Jeśli jednak zejscie na ziemię nie kończy próby, to teraz pytanie do przeciwników pierwszej bezpiecznej. Czy przy następnych próbach za każdym razem mam tak dochodzic do pierwszej wpinki i schodzic czy mogę ew. zostawić linę np. po poprzednim prowadzeniu w pierwszym przelocie.
Wiem że na zdrowy rozum to paranoja. Jednak mimo wszystko argumenty "zejscie na ziemię konczy probę" i te dot "taktycznego zejscia na ziemię po zrobieniu pierwszej wpinki" no jakoś mi się kłócą ze sobą. Zawsze znajdzie się ktoś kto powie: "ale ty wiesz że nie zrobiłeś tej drogi" a wspólnego stanowiska w omawianych przeze mnie sprawach brak, jak widzę.
pozdr
mawo