Re: Co się zdarzyło w obozie drugim - Everest 2012

Nie czytałem wcześniej odpowiedzi na mój post, bo wyjechałem na długi weekend w Tatry.
Tak – zarejestrowałem się na forum pod wpływem chwili. Każdy ma prawo do swojego zdania, ja również. Nie mam wątpliwości, że nikt na tym forum nie przekona drugiej strony do swoich racji. Ja nie mam złudzeń, w jakim celu Pani Iwona założyła niniejszy wątek obrzucania Ryśka błotem.
Byłem na wyprawach z Ryśkiem 3 razy (GII, Broad Peak i Nanga Parbat). Ani razu nie wszedłem na wierzchołek i mogę mieć (i zresztą mam) wyłącznie pretensje do siebie samego – jestem za słaby i muszę więcej trenować. Podczas moich wyjazdów z Patagonią z całą pewnością nie zauważyłem „parcia” u Ryśka na jego osobisty sukces w wejściu na szczyt. Z tego co wiem, to ostatnio nie wszedł pod rząd na Makalu’2008, GII’2008, BP’2009, NP.’2010 i na BP’2011 – kiedy to, jak czytałem, szczyt zdobył nie RP, ale uczestnik jego wyprawy Romuald Palma). Co więcej, Rysiek ostatnio wielokrotnie wspominał, że powoli musi wycofywać się z działalności związanej stricte z samą akcją górską w kierunku wyłącznie organizowania i koordynowania wypraw (domyślam się, że ze względu na wiek – co jest dla mnie zrozumiałe). RP nie prowadzi też działalności charytatywnej, a trudno nie zauważyć, że nie ma droższej góry niż Mount Everest. Rysiek nigdy nie wciskał – w przeciwieństwie do podobnie działających w Polsce agencji górskich – iż działa na zasadzie wypraw „partnerskich”. Osobiście spotkałem się z tego rodzaju sytuacjami, że RP namawiał zgłaszających się chętnych na wyjazd, aby ci wybrali trekking w miejsce uczestnictwa w wyprawie (gdzie na wierzchołek nie mieli praktycznie szans), np. żeby zamiast próbować na BP zrobili 3 tygodniowy trekking przez Baltoro (za oczywiście mniejsze pieniądze, które trzeba wydać na pozwolenia, karawanę, utrzymanie BC, itd). Jednak ludzie świadomie wybierali udział w wyprawie, bo samo uczestnictwo było dla nich sporym wyzwaniem i dawało im sporą satysfakcję. I ja to rozumiem. Uważam, że nie wolno nikomu w takich sytuacjach podcinać skrzydeł. Jak ktoś chce spróbować być członkiem wyprawy na ośmiotysięcznik – to niech próbuje, jego sprawa i jego motywacja. A jak w trakcie wyjazdu okaże się, że jest zbyt słaby – to niech ma odwagę wziąć na klatę swoją i wyłącznie swoją porażkę.
Andrzej Życzkowski