Re: Co się zdarzyło w obozie drugim - Everest 2012

Ryszard, mijasz się z prawdą. Ja tam byłam.

za obozy, ich wyposażenie, wyżywienie i yaki odpowiadał Asian Trekking. Zapłaciliśmy im za to po 10.000 dolarów. Ty nawet nie wiedziałeś kiedy yaki przyjdą.

Dobrze wiesz, że nie chodziliśmy na lekko poza pierwszym razem, kiedy nie był założony obóz pierwszy na North Col, wchodziliśmy na nią rzeczywiście na lekko. Bo wtedy nie było jeszcze obozu pierwszego. Nie było namiotów na Przełęczy. I wyraźnie powiedziałeś, żeby dojść jak chcemy wysoko. Nie było żadnego powodu abyśmy mieli wejść na Przełęcz - ot kolejny spacer po okolicy - tak to odebrałam. Tym bardziej że wieczorem umówiliśmy się z Wojtkiem Kukuczką w mesie i nie chcieliśmy sie spóźnić. Dlatego nie weszliśmy za pierwszym razem na Przełęcz. Następna nasza próba była po naszym trzecim wejściu do ABC w potwornym upale. Popełniliśmy wówczas co najmniej 4 błędy, które spowodowały, że musieliśmy się wycofać. Trzeci raz próbował wejść tylko Maciek - bez odpoczynku, po 6 dniach spędzonych na 6400. Ja chciałam wyjść po południu ale skoro Maciek się wycofał a ja też czułam się mocno osłabiona - nie podjęłam trzeciej próby. Kocham życie.
Wszystkie nasze pozostałe wejścia i zejścia były ze śpiworami, innymi puchami, czołówkami i wszystkim tym, co niezbędne. Nie chodziliśmy na lekko po wyraźnym Twoim stwierdzeniu: "Szerpowie nie mają żadnego obowiązku nosić nam naszych osobistych rzeczy". To Twoje słowa i my się tego trzymaliśmy. Więc napisanie przez Ciebie, że chodziliśmy na lekko, nie jest prawdą.

Wiem, że o nas, o mnie i o Maćku niewiele możesz napisać. Bo nas dla Ciebie nie było. Widywaliśmy się w mesie, czasami zadawaliśmy Tobie jakieś pytania, rozmawialiśmy o książkach i d...e Maryni. Ale nas w Twojej głowie nie było. Sobie przyjechaliśmy jako wypełniacze finansowi i tym samym wypełniliśmy swoją rolę więc już nie było potrzeby się nami zajmować.

Nie chcę być adwokatem Iv - ona sobie sama doskonale radzi. Iwona rzeczywiście od czasu do czasu źle wyglądała - sama jej to mówiłam. Ale nigdy nie słyszałam od niej żeby się źle czuła. Chyba, że ją głowa bolała - jak każdego z nas do pewnego momentu. Miała zawalone zatoki i chyba to był/jest jakiś chroniczny stan - nie jestem lekarzem. Ale wchodziła wszędzie, wolniej ale wchodziła. Ten sam stan miała na Ama Dablam i pomiędzy Ama Dablam a Everestem. Z tego co wiem i co Ty potwierdziłeś, nie powiedziałeś jej przed wyjazdem na Górę Gór, że ten jej stan będzie dla niej śmiertelnym zagrożeniem na tej Górze.

Od Ciebie również wiem, bo to nam powiedziałeś, że w dniu kiedy wychodziliście do trójki, była zadyma i zaczęło znów wiać. Dlatego mieliście przeczekać jakieś dwie godziny i poczekać jak się będzie pogoda rozwijała. I nie wpuściłeś Iwony na te 2 godziny do tego namiotu. To wiemy od Ciebie i Przemek to potwierdził.

Planu nie miałeś Ryszard. A już na pewno nie dla nas. Popełniliśmy całe mnóstwo błędów, których nikt nie skorygował. Gdybyśmy tylko robili to co Watanabe czy Rosjanie - nasze wejście byłoby prawdopodobne. W przeciągu prawie 20 dni realizowaliśmy Twój plan, który nas wykończył. Weszliśmy 3 razy do ABC - Watanabe tylko 2 i to w dłuższym odcinku czasu. Oni odpoczywali przed atakiem prawie dwa tygodnie i to kilka dni w Szigatse, Rosjanie podobnie, my siedzieliśmy w ABC 6 dni i gdybyśmy spali na przełęczy - już nie mieliśmy schodzić w dół. Czy po prawie 2 tygodniach na 6400 i wyżej mielibyśmy szansę wejścia na szczyt? mocno wątpię.
Podjęliśmy decyzję o zejściu - na tyle znamy siebie, własne możliwości i góry - gdyż baliśmy się, że narobimy kłopotu sobie i Szerpom - jeśli mieliby co sprowadzać. Mogliśmy iść na siłę - ale już czuliśmy, że to się dla nas bardzo źle może skończyć. Kochamy siebie, kochamy życie a Góra poczeka

Na Aconcagule zobaczyłeś, że wolniej idę. Ty mi powiedziałeś "zejdź do Nido i jutro wejdziesz na szczyt". I tak się stało - na drugi dzień weszłam z palcem w nosie. Wtedy zauważyłeś, że powinnam zrobić inaczej. Tu oczekiwałam właśnie czegoś takiego. Że zauważysz błąd czy gorsze samopoczucie. Że pokierujesz w trudnym momencie. W końcu to Góra Gór, jesteśmy tu po raz pierwszy, to nie Anca, na którą się wchodzi po tygodniu. Ale Ciebie dla nas nie było. Równie dobrze, mogliśmy sobie jechać sami i kombinować. Zaoszczędzilibyśmy 10.000$.

I do Przemka. To, że Rysiek nie był dla nas przewodnikiem - z tym zgadzam się z Tobą (mimo deklarowania organizowania wypraw przewodnickich o czym Rysiek pisze w kwietniowych "Górach"). Natomiast nie był też liderem. Chyba, że dla samego siebie. Też nie wiesz, czy gdybyś szedł tempem i wg metody Japończyków, Rosjan czy Darka z Robertem to może nie dopadł by Cię ten ból? Nikt tego nie wie ale wątpliwośc zostaje. Nie słyszałam aby ktokolwiek w tym czasie zastosował taką taktykę w takim czasie. A nasza wzbudzała ogromne, negatywne, zaskoczenie wśród tych, z którymi rozmawiałam.

Moim zdaniem zamęczyłeś nas Ryśku. Plan był dla Ciebie i na Twoje możliwości. Nie moje. Jak słusznie zauważyłeś w swojej wypowiedzi - mnie na tej Górze dla Ciebie nie było.

Już zeszłam z tej Góry. Ale znów na Nią jadę aby zastosować plan, którego mnie tam nauczyli inni. Bo wiem, że jest możliwe, że jest to na moje siły.