Szkolenie wg Kowalskiego w Taterniku

W numerze 2-3/2011 "Taternika" jest dział "szkolenie", a w nim Bogusław Kowalski porównuje metody przewiązywania się przez ring zjazdowy (strona 30).
Po pierwsze, nie bardzo rozumiem, dla kogo przeznaczone są te porady. Jeśli to ma być coś a la wytyczne dla instruktorów, to po co te wszystkie zdjęcia? Jeśli dla początkujących wspinaczy, to czemu opis tak nieprecyzyjny, a zdjęcia tak niewyraźne?
Poza tym, wg Bodzia, przewiązywanie się "metodą francuską", polega na tym, że najpierw przewiązujemy się z grubsza jak w katalogu Petzla, a potem, zamiast zjeżdżać mając linę przypiętą do łącznika zakrętasem, wywlekamy z kolucha wolny koniec liny, wiążemy się do niego ósemką, wypinamy i odwiązujemy pętlę, która była istotą "metody francuskiej", partner wybiera powstały luz i dopiero wtedy opuszcza.
Bodziowi chodzi o to, by nie zjeżdżać będąc przywiązanym do pętli z liny przez zakręcany karabinek.
A wg mnie to jest nonsens.
Największą zaletą "metody francuskiej" jest właśnie to, że możemy zjechać na tym zakrętasie, bez marnowania dodatkowego czasu na ponowne dowiązanie się ósemką.
Rozpisywanie się o rzekomym niebezpieczeństwie takiego zjazdu zakrawa na paranoję. Tzn. trzeba szkolonemu uświadomić, że karabinek może się odkręcić i wypiąć, gdy delikwent zamiast normalnie zjeżdżać zacznie np. wspinać się na wędkę, ale na tym koniec.
Lepiej mieć świadomość dodatkowego ryzyka metody francuskiej i mimo to stosować ją z uwagi na szybkość + wygodę i prostotę, niż komplikować ją do granic absurdu, aby była superbezpieczna (i tak nie będzie, bo już sam poziom komplikacji stwarza dodatkowe zagrożenia - o czym zresztą Bogusław pisze).
Mam nadzieję, że ten artykuł to tylko punkt widzenia Bodzia, nie zaś oficjalne stanowisko komisji szkolenia PZA - bo jeśli to ostatnie, to powątpiewam w sens takiego szkolenia. Moim zdaniem instruktor powinien pokazywać i omawiać użyteczne patenty, nie zaś tworzyć jakieś przekombinowane i nieżyciowe ich mutacje.
I jeszcze jedna uwaga - tekst z jakichś względów ogranicza się do zjazdów ze stanowiska wyposażonego w kolucho zjazdowe, do którego wspinacz ma się wpiąć ekspresami. Nic tam nie ma na temat lonży z tasiemki. Jeśli takie metody są nauczane jako podstawowe, to co w przypadku, gdy świeżo upieczony absolwent trafi na stanowisko z dwóch ringów, przez które nie da się przewlec jednocześnie karabinka i liny? Wciąż są w Europie rejony skałkowe (większe od całej naszej jury), gdzie takie stanowiska są normą. Dlatego wg mnie podstawą powinno być posiadanie tasiemek, by móc je przeciągnąć przez ringi bez pośrednictwa karabinków lub ekspresów.