Z przykrością kontynuuję temat kol. Bączka - niestety tym razem chodzi o podawanie nieprawdziwych informacji na temat własnych przejść.
Do tej pory mieliśmy do czynienia z dyskusją o metodyce szkolenia, programach kursowych, o doświadczeniu Sławka. Nikt nie kwestionował jego przejść wspinaczkowych - nie było takiej podstawy.
Jako, że Sławek aplikował na kurs instruktora wspinaczki wysokogórskiej i instr. taternictwa PZA, złożył wykaz przejść do bazy danych PZA. Wykaz ten jest dostępny dla wszystkich osób zalogowanych w serwisie PZA (w tym wielu osób udzielających się na tym forum). Wcześniej przeglądałem ten wykaz pobieżnie, dopiero przy okazji dyskusji o poziomie szkolenia sprawdziłem dokładnie, jakie drogi Sławek robił.
Zakładam, że wykaz jest możliwie pełny (świadczy o tym m.in wpisywanie dróg skałkowych o trudnościach IV) - na tej podstawie odbywała się kwalifikacja i dopuszczenie do egzaminu wstępnego na ww. kursie. Omówię go bardzo szczegółowo - jest to istotne dla późniejszych rozważań.
Wykaz obejmuje lata 2005-2010 (nie licząc jednej IV-drogi z Zakrzówka z 2003). Obejmuje głównie przejścia skałkowe, sportowe i TRAD oraz 30 dróg górskich: 22 drogi letnie w Tatrach (Hala i Moko) z lat 2005-2008; 7 dróg w Dolomitach (5 na Cinque Torri, jedna na Tofanach oraz jedna na Cima Piccola) oraz jeszcze jedną drogę, o której wspomnę później.
Baza danych PZA jest narzędziem, które poza wymianą informacji, służy do weryfikacji kandydatów na róznego rodzaju kursy/szkolenia/wyjazdy, a także do podejmowania decyzji o dofinansowaniach. Dlatego też, aby zapewnić porównywalnośc poszczególnych wpisów, w nagłówku umieszczono następującą informację:
---- Uwaga, prosimy o rzetelne i uczciwe wpisy!
Do wykazu wpisuj własne osiągnięcia, a nie dokonania partnerów: powinny się w nim znaleźć wyłącznie drogi przez Ciebie prowadzone lub współprowadzone. Jeżeli na drodze prowadziłeś wyciągi łatwiejsze, to poinformuj o tym w zakładce „uwagi”. Nie wpisuj dróg, na których wyłacznie asekurowałeś prowadzącego lub przechodziłeś je na drugiego. -------
Do dróg skałkowych nie będę się odnosił, nie jestem w stanie tego zweryfikować. Mam natomiast szereg zatrzeżeń do wpisów tatrzańskich. W pierwszym sezonie tatrzańskim (2005) Sławek pokonał trzy III-owe drogi (w skałkach wspinał się wtedy na poziomie VI+ OS), w drugim sezonie (2006) wspinał się w Tatrach po dwóch drogach (IV+ i V) oraz pokonał w stylu RP Okapy Jungera wyceniając je na VIII+ (częśc powtarzających sugeruje IX-). Ze skałek podał z tego roku tylko jedną drogę VI.1+ OS. Pierwsze drogi o podobnych trudnościach w skałach pokonał dopiero w 2008 r i to od razu OS (co ciekawe, przed tym przejściem - droga Kociokwik VI.3+/4 w Sokołach - Sławek nie ma wpisanej żadnej drogi VI.2, VI.2+, VI.3 i VI.3+, ani RP, ani OS). Być może Okapy Jungera robił na drugiego - nie wspomniał o tym jednak w wykazie. Dziwne też, że przejście Okapów nie znalazło się w jakims szerszym podsumowaniu sezonu - nie było to może przejście wybitne, ale na pewno warte wzmianki.
Kolejny sezon tatrzański (2007) to przejście już 7 dróg w Tatrach - od III do VI+ (nieobite) i VII- obite.
Tu mam dwa zastrzeżenia - pierwsze, to podanie nieprawdy o przejściu drogi Skłodowskiego na Kopie Spadowej oraz drogi Lobby Instruktorskie na Kościelcu. Sławek obie te drogi wpisał jako pokonane w stylu OS, tymczasem wspinał się na nich rok wcześniej z innymi partnerami. W razie czego - mogą potwierdzić ten fakt. Drobną wpadką jest przy tym zawyżenie trudności drogi Pachniesz Brzoskwinią na VII+. Najlepszym przejściem z tego roku (i najlepszym przejściem górskim Sławka w ogóle) są Schody do Nieba na Kazalnicy, VI+, pokonane w przyzwoitym czasie 7h. Podobnie jak w przypadku Okapów Jungera, także i przy tej drodze nie ma żadnej uwagi - co jak rozumiem oznacza, że kluczowy wyciąg poprowadził Sławek (reszta drogi ma trudności do V+).
Kolejny rok (2008) to intensywna wizyta w Sokolikach (26 dróg, do VI.1+ OS oraz VI+ TRAD oraz dwie trudniejsze drogi - wspomniany wyżej Kociokwik oraz OS na Serduszku VI.2+ na Babie). Warto też wspomnieć przejście Gorayskiego w 2,5 godziny - bez używania spitów (jak zaznaczył Sławek w uwagach). W tym sezonie padły dwie drogi w Tatrach (w zespole z żoną) - Kajka (VI) na Kościelcu w 3,5h oraz Międzymiastowa (VI+) na Mnichu w 2,5h. Jak widać, Sławek nie był demonem szybkości - powiedzmy, że czasy mieszczą się w dolnej średniej dla początkujących zespołów.
W 2009 r. Sławek dość mocno podniósł swój poziom RP. W czerwcu padło VI.4/4+ w Mamutowej, w sierpniu 2 x 7b+ i 7c+ RP (do 6c+ OS) w sportowych rejonach Dolomitów (Pian Schavaneis i Citta dei Sassi). Być może zalinkowane w poprzednim wątku zdjęcie pochodzi właśnie z tej najtrudniejszej drogi (nie jest to na pewno Pian Schavaneis, Sławek pisze, że Citta.. to dobry rejon na deszcz).
W Tatrach zrobił kilka dróg na Mnichu i Kościelcu (do VI+, a także Zemsta Wacława za VII+ OS)
W 2009 zrobił też z żoną 7 dróg w Dolomitach - 5 na Cinque Torri (warto zwrócić uwagę na diretissimę Dimai VI+, 170 m i zacięcie Dimaiów, 100 m; zrobione w niepokojącym czasie odpowiednio 6h i 3,5h), drogę Innerkoflera IV+, 300 m, na Cima Piccola (również 6h) oraz najciekawszą moim zdaniem (bo najdłuższą), tzw. Trzeci Filar (Terzo Spigolo), IV na Tofana di Rozes. Sławek podaje 700 metrów, należy jednak pamiętać, że ściana ma niecałe 600 metrów wysokości, 700 metrów to długość drogi). Na drodze znajdują się dwa miejsca V i V-, ok. 10 wyciągów z miejscami IV, reszta łatwiejsza. Droga jest bardzo popularna, znajdziemy tam niemal komplet stanowisk. Droga zajęła im 9 godzin.
2010 r. to głównie wspinanie na Jurze (3 x VI.3+ RP, 1 x VI.3 OS), 1 x VI.4 RP (2 GO) w Sokolikach, Magic Mushrooms - wg komentarza Sławka - na mokro, a także wyjazd na Sardynię - kilka 7b+ i 7c RP i jedno 7b+ OS.
Powyższy wykaz jest dośc zróżnicowany, głównie skałkowy - dziwią trochę bardzo mocne onsajty bez odpowiedniej piramidki, ale możliwe że Sławek czegoś nie wpisał. Drobne uchybienia przy przejściach górskich też można wybaczyć - nie są to jakies topowe przejścia (no, może poza Okapami Jungera), instruktor powinien co prawda rozróżniać RP od OS, ale może po prostu nic nie pamiętał z drogi i uznał sobie OS. Każdy z nas ma na sumieniu jakieś drobiazgi. Gdyby tylko o to chodziło, w zyciu bym nie produkował tego eseju.
Natomiast jedno przejście Sławka jest szokujące, na tle całego wykazu. Nie wspomniały o nim żadne media, nie chwalił się nim Sławek na swojej stronie, nie zalicytował go w dyskusji o doświadczeniu - żeby zamknąć usta złośliwcom. Ja bym się nie powstrzymał - gdybym zrobił drogę braci Schmidt na północnej ścianie Matterhornu o wysokości 1000 metrów, wycenie alpejskiej ED 1 (no, może TD+/ED-) w zespole z partnerką, prowadząc całą drogę - w 9 godzin - to jeszcze z Zermatt wysłałbym maila do wszystkich zaprzyjaźnionych redakcji. Dodam, że drogę Sławek robił w sierpniu 2009 r, czyli wcale nie w najlepszym sezonie do wspinania na alpejskich Nordwandach.
A teraz na poważnie - albo Sławek jest najbardziej skromnym wspinaczem jakiego znam, a ja nie mam pojęcia o wspinaniu w górach i rzeczywiście możliwe jest przejście północnej ściany Matterhornu z wcześnijeszym dorobkiem dwudziestu kilku skalnych dróg w górach latem, o bardzo przeciętnych trudnościach i powadze oraz bez ŻADNEJ drogi zimowej. Jeżeli tak - to posypię głowę popiołem i publicznie wszystko odszczekam.
Druga opcja jest taka - Sławomir Bączek jest kłamcą i oszustem. W oficjalnym wykazie przejśc podał nieprawdę przy co najmniej kilku przejściach, w tym przypisał sobie autorstwo przejścia wybitnego. Jak wiadomo, do niedawna we wspinaniu wszystko polegało na zaufaniu, niedawne afery i epoka media-climbingu niestety podważyły tę zasadę. Ale w tych aferach zakres "ściemy" jest jednak zupełnie inny - mówimy o fałszowaniu zdjęć, podpisów, mówieniu półprawd, nie-do-końca-prawd, ale nie kwestionujemy (mam nadzieję, że do tego nie dojdzie) samego faktu przejścia.
I mówimy o człowieku, który działa pubicznie i szkoli innych (nie ma tu już żadnego znacznienia czy jest instruktorem PZA, IWS czy IRR) - jest dla swoich kursantów i podopiecznych autorytetem. Dla mnie jest to bardzo przykre.
głęboko oburzony
Miłosz Jodłowski