Re: Cholernie ostre słowa

Długo nie chciałam się wtrącać do całej tej sprawy, ale w końcu nie wytrzymałam i postanowiłam wrzucić i swój kamyk do tego ogródka. Nie będę, broń Boże, odnosić się do strony merytorycznej tej dyskusji - po pierwsze mnie tam nie było, po drugie nie jestem żadnym ekspertem w tych kwestiach, a po trzecie natychmiast zostałabym posądzona o stronniczość (i zapewne słusznie). Nie mogę jednak dłużej milczeć w sprawie genezy oraz prawdziwego meritum tej sprawy, które niestety nie są zapewne znane szerszemu ogółowi.
Jak niektórym może się niesłusznie wydawać po przeczytaniu wywiadu z Wojtkiem, jego konflikt z chłopakami (a chyba nikt nie wątpi, że taki konflikt istnieje - wnioskując choćby z bardzo agresywnej retoryki tego tekstu) nie ma podłoża merytorycznego. Dla Wojtka tak naprawdę nie jest najważniejsze jakie były rzeczywiste trudności tej drogi, jak wysoka jest ściana, ile czasu chłopcy w niej spędzili i w jakim stylu ją pokonali. O nie. Od samego początku chodzi głównie o jedno i to samo - jak oni śmieli ukraść mu jego ścianę! Taki właśnie SMS wysłał do nich (jeszcze na telefon satelitarny) tuż po tym, jak się okazało, że ścianę zrobili. Wtedy nie były znane jeszcze żadne szczegóły - nikt nie znał żadnych detali z ich przejścia, ale Wojtek już wtedy ział do nich nienawiścią, o czym wiem z własnego doświadczenia, bo sądząc, że się z ich przejścia ucieszy - o święta naiwności - zadzwoniłam wtedy do niego. Rozmowa z nim po prostu wbiła mnie w ziemię, wtedy właśnie zdałam sobie sprawę, jak strasznie Wojtek wściekły jest na Marcina. Od razu wiedziałam, że będą z tego poważne kłopoty, bo znam Wojtka od ponad dziesięciu lat i wiem, że jeśli ktoś mu podpadnie, to ma "przechlapane" (mam więc świadomość, że się pogrążam tym postem). Chciałabym tu wyjaśnić, żeby nie było niedomówień, że chłopcy nie pojechali na Siekierę bez wiedzy Wojtka - Marcin do niego zadzwonił i powiadomił go ich planach. Wojtek mógł do nich dołączyć gdyby chciał, ale nie chciał lub raczej nie mógł. Już wtedy dymił, ale sądził, że chłopcy nie mają najmniejszych szans (o czym wprost im powiedział). Erupcja nastąpiła, gdy okazało się, że jednak nie miał racji - chłopaki zrobili ścianę. Jak mogli wyrządzić mu takie świństwo - jemu, JEMU, "największemu autorytetowi polskiego alpinizmu". No i zaczęła się jazda bez trzymanki.
Po prezentacji na KFG Wojtek odmówił podania Marcinowi ręki. Zaczęło się kopanie dołków - co nie jest takie trudne, kiedy jest się "największym autorytetem" - z kimś takim trudno polemizować. Nawet Redakcja Brytana w szlachetnej pogoni za prawdą udała się do niego po opinię eksperta. Swoją drogą ciekawy to sąd, w którym o ekspertyzę prosi się jedną ze stron konfliktu. To tyle na temat obiektywizmu mediów. Po KFG było już tylko coraz gorzej. Wojtek wydzwaniał po kilkanaście razy dziennie do Krzyśka (tak, tak, do tego "dobrotliwego Krzysia" - jak go z pełnym wyższości lekceważeniem określił w swoim tekście), wypytując go o szczegóły wspinaczki, próbując dopasować sobie to, co mówi Krzysiek do swoich spiskowych teorii. Potem okazało się, że publikując w prasie wspinaczkowej materiały o wyjeździe, chłopcy muszą wszystkie teksty autoryzować u Wojtka - nie mogli napisać, tego co naprawdę myśleli, tylko to, na co zgodził się guru gór. Spotkali się z Wojtkiem (na szczęście przy świadku) i już się wydawało, że osiągnęli jakiś kompromis, że jakoś załagodzili sprawę. Ale nie, trudno jest jednak ze sceny zejść - okazuje się, że sprawa dalej się jątrzy: Ludwik Wilczyński (nota bene - dla niezorientowanych - bardzo dobry kumpel Wojtka) chce podobno ogłaszać pokorne oświadczenie o pomyłce Kapituły, aż wreszcie konflikt dociera tutaj, na łamy Brytana. Sądzę, że językiem pełnym "kuźw" (rozumiem, że to takie "piiip") oraz barwnymi komentarzami o ściemie, kacu Kapituły, spacerze z laską, Złotym Jaju i sprzedawaniu się kurwie sławie (tu cytat z innego wielkiego, więc bez 'piiiip') - Wojtek idealnie wpasował się w poziom dyskusji internetowych, ale również dał dowód swoich bardzo negatywnych emocji w stosunku do chłopaków - swoich byłych partnerów wspinaczkowych i przecież kumpli. Właśnie po tym widać, co w podtekście go tak bardzo boli. Dlaczego nie napisał: chłopaki, no ja wszystko rozumiem, ale chyba trochę przesadziliście z tymi wycenami, tam nie było aż tak trudno, styl waszego przejścia też mi osobiście nie odpowiadał, a Grzesiek Głazek uważa, że ściana jest 200 m niższa? Nie, Wojtek napisał o syfie wnikającym w nasze szeregi (jak rozumiem, szeregi naszego z gruntu szlachetnego środowiska wspinaczkowego?), braku sumienia u chłopaków, żałosnym, ślimaczym stylu ich przejścia i wykaszaniu rywali w drodze o trofeum. Swoją drogą, ciekawe na czym polegało to bezwzględne wykaszanie rywali. Jedyna relacja chłopaków z wyprawy przed otrzymaniem nagrody, to ich prelekcja na KFG, która była więcej niż skromna - padło potem wiele komentarzy, że brak jej było dramatyzmu, że przedstawili swoje przejście jako niedzielny spacerek.
Cóż, Wojtek, masz prawo tak to wszystko widzieć, ale ja nie mogę patrzeć, jak robisz z siebie ostatniego szlachetnego rycerza broniącego upadających wartości i na to, jak inni traktują Cię jak najwyższą instancję w sądzie, gdzie przecież sam jednocześnie oskarżasz, przedstawiasz ocenę eksperta i ferujesz wyroki. Przykro mi tym bardziej, że przez wiele lat ja również bardzo Cię ceniłam i byłeś dla mnie naprawdę, bez cudzysłowu, największym autorytetem. Poza tym, po prostu lubiłam Cię jako kolegę, uczciwego człowieka i interesującego partnera do rozmowy. Bardzo mi przykro, Wojtku, że tak się to wszystko skończyło.
Aśka Szmigielska-Michałek